ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγόρι μου περνάμε ελάχιστο χρόνο μαζί δηλαδή 1 2 μέρες την εβδομάδα. Γενικότερα δουλεύει κάθε μέρα 12ωρο ή και παραπάνω και κάποιες φορές και σκ. Στο παρελθόν είχαμε χωρίσει κιόλας επειδή ένιωθα πως δεν μου αρκούσε αυτό και του γκρίνιαζα διαρκώς. Πλέον δεν έχει χρόνο ούτε για βόλτες γιατί τήν ώρα που έρχεται (10 το βράδυ)είμαστε και οι δύο κουρασμένοι και το επόμενο πρωί μπορεί να δουλεύει νωρίς ή εγώ είχα σχολή (προ καραντίνας). Τον αγαπάω πάρα πολύ πραγματικά και εκείνος το ίδιο απλά νιώθω πως δεν τον χορταίνω. Δε θέλω να χωρίσουμε και πλέον δεν του γκρινιάζω καθόλου γιατί ξέρω πως δεν έχει επιλογή στα ωράριά του και κουράζεται πολύ. Του έχω μιλήσει και πάντα μου λέει ότι θα προσπαθήσει αλλά πάντα καταλήγουμε στο σημείο να μην υπάρχει χρόνος. Θα ήθελα να ακούσω κι άλλες απόψεις ❤️