ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 23 χρονών, φοιτήτρια σε άλλη πόλη από αυτή της καταγωγής μου. Δουλεύω από τα 18 μου, καθώς προέρχομαι από πολύτεκνη οικογένεια, οι γονείς μου έχουν και οι δυο δόξα το Θεό τις δουλειές τους όμως είναι λογικό να μη περισσεύουν χρήματα για πολλά γούστα. Στη σχολή που είμαι τώρα πέρασα στα 20 μου (10%). Δούλευα στην πόλη καταγωγής μου και με προέτρεψαν να σταματήσω για να ασχοληθώ με τη σχολή μου. Το έκανα για λίγους μήνες όμως τα χρήματα που μου έδιναν έφταναν οριακά για τα πολύ βασικά -σούπερ μάρκετ, ενοίκιο λογαριασμοί, και δίσταζα να ζητήσω παραπάνω, όχι για λούσα αλλά για να βγω για έναν καφέ, να αγοράσω κάτι για εμένα -αυτά τα απαραίτητα /μη απαραίτητα. Έτσι ξεκίνησα να δουλεύω ξανά στην πολη καταγωγής μου καθώς στην πολη που σπουδαζα δεν υπαρχουν δουλειές, είναι πολυ μικρή. Μπορουσα να τα συνδιασω λόγω του προγγραμματος της σχολής, με τις οποίες δυσκολίες. Φυσικά δεν εκανα πολλα μεροκάματα και τα χρήματα ήταν λίγα. Φυσικά οι γονείς μου σταμάτησαν "το χαρτζιλίκι", απλά συνέχιζαν να πληρωνουν το ενοίκιο (είναι πολυ χαμηλό), του δωματίου που νοικιάζω. Εγώ δουλευα για τα υπόλοιπα βασικά -λογαριασμους, σουπερ μαρκετ αλλά και να μπορώ να αγοράσω και ένα καινουριο ρουχο, να βγω για ένα καφέ άνετα κλπ χωρίς να τους επιβαρυνω. Λίγους μήνες πριν ο συντροφος μου νοίκιασε σπίτι στην πολη καταγωγής μας -καθώς η δουλειά του το επιτρέπει και μου ζήτησε να μείνω μαζί του. Φυσικά γνώριζε ότι δε μπορουσα να συνεισφέρω ιδιαίτερα οικονομικά όσο συντηρούσα ένα σπίτι ακόμα, ποτε δε μου ζήτησε κάτι αλλά όπως είναι λογικό προτιμώ να στερησω έναν καφέ, ένα ρουχο, και γενικά να προσεξω λίγο παραπανω τα έξοδα μου ώστε να βοηθάω κι εγώ με το σουπερ μαρκετ, κάποιους λογαριασμους και γενικά ότι μπορώ! Τους τελευταίους μήνες οι γονεις μου σιγά σιγά σταμάτησαν να πληρώνουν το ενοίκιο, υπέθεσα οτι δυσκολευοταν, το πληρωνα εγω. Το μαγαζί που εργάζομαι εγώ και ο συντροφος μου είναι από αυτά που έκλεισαν λόγω του ιου με αποτέλεσμα τα οικονομικά μας να πεσουν -όπως όλων καθώς και αυτός δεν πηρε τον μισθό που έπαιρνε. Με τα 800€ πληρωσα 2 ενοίκια (για την πολη που σπουδάζω), ρευμα, σουπερ μαρκετ για την πολη που μενω, και κάποιους λογαριασμους. Δυο μήνες περιπου μετά έχω μείνει με 20€ το ίδιο και ο συντροφος μου -και η μισή Ελλάδα. Δε κάναμε έξοδα για λουσα κλπ (προφανως, που να τα κάνουμε;) αλλά δεν είχαμε υπολογίσει και ότι θα κρατήσει τόσο αυτό. Χθες ζήτησα από τη μητέρα μου αν ειχε να μου δανείσει ενα 20ρικο η και λιγότερα γιατί έπρεπε να παω σουπερ μαρκετ και μου επιτέθηκε που δεν κράτησα χρήματα και μου είπε ότι πλεον ειναι δικό μου προβλημα. Δε ξερω τι να κάνω, έχει δίκιο,αλλά πραγματικα έχω κάνει τα παντα για να μη τους βαραίνω, δεν είμαι η καλυτερη στη διαχείρηση χρημάτων αλλά προσπαθω, και επίσης δουλευω όσο πιο πολυ μπορώ για να μη μενω πίσω με τη σχολή... Έχω ζοριστεί πολυ... Νιώθω φορτωμα παντου