ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τρομερά άσχημα για τον εαυτό μου γιατί πλησιάζω τα 27 και δεν έχω ζήσει στην ζωή μου τίποτα..Απο παρέες, σχέσεις κλπ... Ακούω γύρω άτομα της ηλικίας μου να λένε διάφορα για το τι κάνουν και πιάνω τον εηστ μου να σκέφτεται "Αυτό δεν το έχω κάνει ποτέ εγώ" συνεχώς...Και μιλάμε για πολύ απλά πράγματα όπως το να βγω σε ένα παραλιακό μαγαζί τώρα το καλοκαίρι ή να πάω διακοπές με την κοπέλα μου (δεν είχα ποτέ μου...).Και άλλα πολλά πολλά... Και δυστυχώς, κάθε μέρα που περνά αυτες οι σκέψεις με βαραίνουν όλο και περισσότερο... Θέλω να γνωρίσω άτομα για παρέα και να κάνω κάποια σχέση και να ζήσω όλα αυτά τα μικρά μικρά που τόσο θέλω, αλλά δυστυχώς δε γίνεται.. Οσο κι αν κάποιοι πουν "βγες να γνωρίσεις άτομα, κάνε δραστηριότητες κλπ", η αλήθεια είναι ότι τα πράματα δεν είναι τόσο απλά...Στις ηλικίες αυτές όλοι έχουν φίλους, οι περισσότερες κοπέλες είναι πιασμένες- και αν δεν, πως θα τις γνώρισες αφού σε βγαίνεις; - και γενικά όλοι έχουν τις ζωές τους στρωμένες... Κι εσύ μένεις μόνος να σκέφτεσαι γιατί να τα υφίστασαι όλα αυτά... Αναρωτιέσαι, εσύ δεν αξίζεις κάποιες χαρές στη ζωή; Δεν αξίζεις να κάνεις πράγματα να χαρεί λίγο η ψυχή σου; Πως βγαίνει η ζωή έτσι; Δυστυχώς, η απάντηση είναι ότι δεν βγαίνει... Ώρες ώρες εύχομαι να μην είχα γεννηθεί, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό... Και είναι άδικο, γιατί δεν ζήτησα κάτι τρελό... Παρέα και σύντροφο ήθελα, που τόσοι και τόσες έχουν εκεί έξω... Αλλά μάλλον δεν θα τα αποκτήσω ποτέ... Οχι ότι έχει και καμιά ιδιαίτερη σημασία πλέον, έχασα τόσα χρόνια που δεν αναπληρώνονται... Και συνεχίζω να χάνω κάθε μερα που περνά... Ξέρετε, δεν είμαι καταθλιπτικός, προς τα έξω βγάζω ένα πολύ διαφορετικό προσωπο γιδτι δεν θέλω να βλέπει ο καθένας την κατάντια μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι το κενό μέσα μου είναι τεράστιο... Και δυσαναπλήρωτο...Υ. Γ. Να σας πω, πάντως, ότι προσφάτως γνώρισα κάποια καλά παιδιά μέσω μερικών μαθημάτων που έκανα, και πλέον γενικά μιλάμε, και περιστασιακά πάμε για κανένα καφέ, αλλά ως εκεί.. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι ο καθένας έχει τη ζωή του και δεν γίνομαι φόρτωμα σε κανέναν, φυσικά... Απλά το αναφέρω για να σας πω, πως ότι και να κάνω φίλους για να κάνουμε απλά καθημερινά πράγματα σε συχνή βάση δε θα βρω σε αυτή την ηλικία... Ούτε κοπέλα προφανώς, όντας δίχως φίλους και δίχως σύντροφο όλη μου τη ζωή... Με βλέπω στα 40 μου μόνο κλεισμένο σε 4 τοίχους, δουλειά-σπίτι και το αντίστροφο... Με μόνους φίλους μου το ίντερνετ και την τηλεόραση και φυσικά χωρίς έναν άνθρωπο να μοιράζομαι τη ζωή μου... Αυτά...Συγγνώμη αν σας κούρασα... Δεν ξέρω γιατί τα γράφω, και ποιος θα μπει στον κόπο να τα διαβάζει...