ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχω φίλους, δεν έχω σύντροφο, δεν έχω σταθερή δουλειά.Δεν χτυπάει καν το κινητό μου να ρωτήσει ένας άνθρωπος αν ζω,αν είμαι καλά... Έχω να βγω για ένα ποτό από τον Ιανουάριο.Είμαι τόσο βαρετή κ αδιάφορη που δεν ενδιαφέρεται κανείς να με προσεγγίσει...Η δουλειά σε λίγο τελειώνει καθώς είμαι με σύμβαση, θα πρέπει να ψάχνω εκ νέου ...Έπαψα να κάνω όνειρα για το μέλλον ,ούτε καν για την επόμενη μέρα δεν σσκέφτομαι, δεν οργανώνω τίποτα μελλοντικό.Έχω άπλετο χρόνο να κάθομαι σε ένα κρεβάτι και να παίζω με το κινητό ή να κλαίω όπως κανω καθημερινά εδώ και μήνες.Ας μην είμαι όμως αχάριστη.. έχω μια μάνα και δύο αδέλφια που με αγαπούν με όλη τη ψυχή τους.. Δεν παλεύεται η μοναξιά..είναι το χειρότερο αίσθημα που έχω ζήσει μέχρι τώρα και φοβάμαι πως έτσι θα είναι από δω και πέρα...Υ.γ. καθημερινά φαντάζομαι ότι με ένα μαγικό ραβδί θα αλλάξουν όλα, θα γίνω κοινωνική,θα βρω φίλες, σύντροφο, θα καταφέρω να γίνω μόνιμη στη δουλειά,να ζήσω μόνη μου...Αλλά μετά επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Δεν θα αλλάξει τίποτα.