Το αλλο μου "μισο" το βρηκα προ 3 ετιας τυχαια, αφου ειχα καταφερει να αγαπησω τον εαυτο μου και να τον αποδεχτω με τα οποια ελαττωματα του. Σπουδαζαμε στην ιδια σχολη αλλα γνωριστηκαμε στο τελευταιο ετος. Εκτοτε ειμαστε καθε μερα μαζι, σε καθε επιτυχια και σε καθε δυσκολια. Ομως για να φτασουμε σε αυτο το σημειο επρεπε να περασουμε απο 40 κυματα. Επρεπε να μαθουμε ο ενας τον αλλο, να λυσουμε τις οποιες διαφορες και ανασφαλειες μας. Ο ενας και μοναδικος ερωτας που θα σε συγκλονισει δεν ειναι ο παραμυθενιος, ο πριγκηπας πανω στο ασπρο αλογο που θα σε συμπληρωνει. Ειναι ο ανθρωπος που θα σε στηριζει και θα τον στηριζεις, ο ανθρωπος που θα σε θαυμαζει και θα τον θαυμαζεις. Ως ολοτητα, οχι ως κατι "μισο"
31.5.2020 | 22:26
"Το άλλο μισό"
Υπάρχει αυτό το άλλο μισό τελικά; Αυτό που είναι ακριβώς για σένα; Βλέποντας ζευγάρια φίλους μου, κάποιες φορές μπορώ να πω ότι το βλέπω πως υπάρχει. Είναι κάποια άτομα που έχουν δέσει από την πρώτη στιγμή αμέσως και δεν μπορείς να τους φανταστείς με κάποιον άλλο. Από την άλλη ίσως αυτό δεν μπορούν να το βρουν όλοι, όσο και να ψάχνουν όσο και να περιμένουν. Αν και ρομαντική , ευαίσθητη και ονειροπόλα (όλο το πακετάκι) από τα γεννοφάσκια μου , δεν είχα πει ποτέ αυτός είναι ο ένας, η να ενθουσιαζόμουν παράλογα πχ με κάθε γνωριμία ή σχέση που έχω κάνει. Πάντα συγκρατιόμουν και ποτέ η διαίσθηση μου δεν έπεσε έξω μέχρι τώρα στα 28 μου τουλάχιστον. Πλέον με έχει κουράσει όμως αυτή η λογική μου που πολλές φορές με οδηγεί στην μοναξιά , επιλεκτική βέβαια αλλά και πάλι. Μπορεί να με πληγώνει πολύ η σκέψη πως για μένα ίσως δεν υπάρχει αυτό το άλλο μισό, που να είναι ταυτόχρονα εραστής , φίλος, οικογένεια αλλά νομίζω πρέπει να συμβιβαστώ με αυτό. Άννα
10
