ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο πατέρας μου είναι καταπιεστικός! Έχω φτάσει στην ηλικία των 22 και ό,τι κι αν κάνω να πρέπει να τον ρωτήσω για να μου δώσει την άδεια του. Ακόμα και το βράδυ να βγω , πρέπει κάποια δικαιολογία να πω αλλιώς δε θα με αφήσει. Πολλές φορές μαλώνουμε και γενικά παραμένει με αυτή τη παλιά, κλειστή σκέψη,που έχουν οι μεγαλύτεροι. Προσπαθώ κι εγώ να κάνω την επανάσταση μου και δε με αφήνει. Και μέσα σε όλα αυτά δε θέλει ούτε να βρω κάποια δουλειά, ώστε να βγάλω τα δικά μου χρήματα αλλά να εργαστώ στη δική του επιχείρηση. Μόνο όταν πηγαίνω στο τόπο που σπουδάζω νιώθω καλά αλλά κι εκεί πάλι είμαι υπόχρεη για τα λεφτά της οικογένειας μου. Αν δε με αφήνει, πώς θα καταφέρω να γίνω εγώ ανεξάρτητη;