ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγόρι μου είμαστε 7 μήνες μαζί εγώ 23 και εκείνος 26 τους τελευταιους δύο μήνες όμως δεν βλεπομαστε πολύ γιατί δουλευουμε πολυ εκείνος πρωινά από τις 5 που ξυπνάει μέχρι νωρίς το απόγευμα και εγώ απογευματινά από τις 6 δηλαδη μέχρι βράδυ και μπορεί οι δικές του ώρες να αλλάξουν και να δουλεύει από τις 1 το μεσημέρι μέχρι τις 10 το βράδυ όλο αυτό μας έχει κάνει να βλεπομαστε λίγο για 5 λεπτά ίσα να πούμε ένα γεια και το πιο πολύ μια ώρα για ένα γρήγορο καφέ. Είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του και όπως λέει και δείχνει και εκείνος το ίδιο. Προσπαθώ να βρίσκω χρόνο να βγάζω το πρόγραμμα μου ώστε να μπορώ έστω και λίγο να τον δω εκείνος δεν μπορεί πάντα στην δουλειά του αλλά το βράδυ παρόλο που θα ξυπνήσει πολύ νωρίς θα έρθει έστω για λίγο να με δει. Δεν μου έχει πει ότι βαρέθηκε ποτέ η ότι δεν μπορεί άλλο αυτή την κατάσταση η ότι με βαρέθηκε ίσα ίσα είναι υπέροχος μαζί μου πάντα με θυμάται ενώ θα τρέχει αλλά εγώ φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι το ότι θα χαθούμε με αυτή την κατασταση , δεν θέλω να χωρίσουμε δεν έχω τέτοιο σκοπό ούτε εκείνος αλλά οι σχέσεις με τέτοιες δυσκολίες πως προχωράνε. Θέλω να το βλέπω όσο περισσότερο γίνεται αλλά φοβάμαι μην κουραστεί και μου πει κάποια στιγμή ότι ίσως να το αφήσουμε. Πρώτη φορά σε σχέση μου νιώθω τόσο έντονα συναισθήματα , και εκείνος λέει το ίδιο αλλά φτάνει αυτό για να κρατήσει η σχέση ; Από το άγχος μου και τις σκέψεις μου νιώθω ότι μπορεί να γίνομαι υπερβολική αλλά δεν θέλω να τον χάσω και ειδικά για τέτοιο λόγο. Θα ήθελα γνώμη σας και αν έχετε αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο και κυρίως πως.