Κανεις δε θελει να χασει τα δικα του προσωπα...ειδικα ανθρωπους τους οποιους θυμαται απ οταν γεννηθηκε...γιατι αυτα τα προσωπα ειναι στηριγματα, ειναι οι ριζες μας και ολες οι αναμνησεις μας ..λυπαμαι αλλα θα πρεπει να γινεις ρεαλιστης στη ζωη σου και να εχεις στο μυαλο οτι μπορει να γινει οποιαδηποτε στιγμη...εισαι 30 και εισαι τυχερος που τους εχεις ακομα..αλλοι εχασαν γονεις απο μικρα παιδια η στην εφηβεια..αυτο που εχεις να κανεις ειναι να εισαι κοντα τους οσο μπορεις, να μη μαλωνετε για βλακειες, να τους λες οτι τους αγαπας...και ναι ειναι φυσιολογικο να συμβει...καποτε...μπορει να τυχει στα 80..δυστυχως δεν ξερουμε το μελλον..τουλαχιστον να ζουμε το παρον αγαπημενοι...
18.6.2020 | 05:04
Απώλεια γονέα
Είμαι 30 και ενώ οι γονείς μου δεν είναι τόσο μεγάλοι (60), σκέφτομαι πολύ συχνά ότι κάποια στιγμή θα αποβιώσουν.. Αυτή η σκέψη με μαυρίζει και το θεωρώ λίγο αφύσικο να κάνω τέτοιες σκέψεις..Έχασα τον παππού μου πριν μία εξαετία και μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο, έκλαιγα για μήνες και ακόμη ορισμένες φορές μέσα στον χρόνο θα βουρκώσω βαθιά.. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τι ένιωσα μέσα μου την στιγμή που το έμαθα. Οπότε δεν μπορώ καν να φανταστώ πως είναι να χάνει κάποιος τους γονείς του..Τόσο άσχημο και άδικο να φεύγουν από την ζωή σου άτομα που αγαπάς, άτομα τα οποία είσαι κυριολεκτικά κομμάτι τους..Σε όσους το έχω συζητήσει πάντα μου λένε το κλασσικό ΄έτσι είναι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων κ.λπ΄.. Το καταλαβαίνω, αλλά..
2
