O έρωτας είναι κάτι παροδικό με ημερομηνία λήξης, μια υπερεκτιμημένη βλακεία κατά τη γνώμη μου. Δε χρειάζεται να είναι ερωτευμένος κανείς για να εκτιμήσει έναν άνθρωπο. Πιο σημαντικό είναι αυτό που αναπτύσσεται στην πορεία, μια βαθύτερη αγάπη με γερές βάσεις, πιο ακέραιη από τον έρωτα. Προσωπικά μιλώντας, στην πιο αξιόλογη σχέση μου μέχρι τώρα, δεν ήμουν καθόλου ερωτευμένος. Αυτό που ένιωθα για εκείνη ήταν κάτι πολύ πιο βαθύ, πολύ πιο δυνατό και χωρίς την «τύφλα» του έρωτα. Και αυτό το έκανε πιο αληθινό. Μη δίνεις τόσο σημασία στα καλούπια που μπαίνουμε, δοκίμασε να κοιτάξεις τον άνθρωπο μέσα στην ψυχή του και ίσως βρεις την αλήθεια.
18.6.2020 | 20:14
Σε θέλω αλλά δεν είμαι ερωτευμένος
Ο πρωην μου ενώ εξαρχής δεν ήταν ερωτευμένος μαζί μου ήθελε να είναι μαζί μου σε σχέση. Απολάμβανε να λαμβάνει όσα του προσέφερα συναισθηματικά & σωματικά. Του έκανα καλό έλεγε. Ήμουν η "καλή κοπέλα" που θεωρούσε ότι του αξίζει, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορουσε να την ερωτευτεί. Είχε ερωτευτεί πριν χρόνια κάποια που δεν του φέρθηκε καλά. Εγώ επειδή καταρχήν ήθελε σχέση και το θεώρησα σημαντικό και κατα δεύτερον ήταν πολύ τρυφερός (σωματικά) δεν μπορούσα να πιστέψω ότι δεν νιώθει. Ήμουν σε άρνηση. Πίστευα ότι έχει κλειστεί πολύ συναισθηματικά επειδή είχε πληγωθει. Δεν νομίζω ότι ήταν αυτό το θέμα. Πιστεύω ότι δεν με θεωρούσε και πολύ όμορφη, ή δεν ημουν του γούστου του σε κάτι τέλος πάντων. Συνέχεια σκέφτομαι ΤΙ δεν του άρεσε σε μενα άραγε και νιώθω λειψή και λάθος. Δεν ξέρω πως να παρουσιάζομαι στους άλλους πλέον. Ότι είναι αδυνατον να με ερωτευτεί κάποιος και δεν ξέρω τι έχω άσχημο για να το κρυψω . Μου έχει συμβεί πολλές φορές αυτός που θέλω να μην με ερωτεύεται αλλα πάντα να λέει ότι "έχεις όσα θέλω θεωρητικά ". Μακάρι να είχε πει απλά να περνάμε καλά ελεύθεροι ή οτιδήποτε για να μην τον αγαπήσω σαν αγόρι μου. Με ειχε εκεί να τον κανω χαρούμενο με το ενδιαφέρον μου και εκείνος να μην μπορεί να κάνει τα βασικά για να με κάνει να νιώσω λίγο όμορφα για μας. Εν τέλει χώρισα γιατί κουράστηκα. Ήταν δικό μου λάθος να εθελοτυφλω απλά δεν πίστευα ότι κάποιοι άνθρωποι επειδή είναι πληγωμένοι μπορούν να σε εκμεταλευονται χωρίς να το συνειδητοποιουν. Πληγώθηκα πάρα πολύ. Απο την μια γιατί δέθηκα συναισθηματικά, από την άλλη επειδή κλονιστηκε ξανά ο εγωισμός μου και η αυτοπεποιθηση μου για τα καλά. Είναι τρομακτικό να σε βλέπουν από τόσο κοντά και να μην μπορούν να σε αγαπήσουν. Ήταν νορμαλ τελικά να προσπαθεί αυτή τη σχέση μαζί μου χωρίς "την σπίθα" να υπάρχει ή το θεωρείτε απολύτως εγωιστικό; Από την μία θα σκεφτεί κανείς ειλικρινής ήταν γιατί σου είπε την αλήθεια όταν ρώτησες. Από την άλλη πόσο ειλικρινής είσαι (με τον εαυτό σου) όταν διατηρείς μια σχέση απλά για να νιώθεις καλά. Και εν τέλει... Πως γίνεται να τον εκανα τόσο χαρούμενο και ότι τον βοήθησα και τον εκανα να εμπιστευτεί ενώ δεν ήταν ερωτευμένος μαζί μου; Πως γίνεται να έχω τέτοια επίδραση πάνω σε κάποιον με βάση τα δεδομένα ; Θεωρείτε σωστό να κάνετε μια σχέση χωρίς έρωτα επειδή ο αλλος είναι "καλός για εσάς;" Εμενα από την άλλη καλός για μενα ΔΕΝ ήταν.
8
