Λυπάμαι που το διαβάζω αυτο.Μήπως ειναι ώρα να αλλαξεις ρεπερτόριο; να αρχίσεις να κάνεις πραγματα που σε ευχαριστούν και σε κάνουν να νοιώθεις καλά;να διώξεις άτομα που ενδεχομένως σε κάνουν να νοιώθεις άσχημα; ενα μικρό reset στον τρόπο σκέψης; ενα μικρό βήματάκι κάθε φορά...
21.6.2020 | 12:11
Κουράστηκα
να νιώθω λίγη, λειψή, να μην είμαι αρκετή. Δεν είμαι ευτυχισμένη. Νιώθω ότι βυθίζομαι στο σκοτάδι όλο και περισσότερο. Δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου εδώ. Είμαι συνεχώς λυπημένη. Φοβισμένη ήμουν και πριν αλλά τώρα είμαι και λυπημένη μαζί. Ήθελα μόνο την αγάπη αλλά δεν αρκεί. Εγώ δεν υπάρχω πουθενά. Η γνώμη μου δε μετράει, το τι θέλω δεν έχει αξία. Αναγκάζομαι να φερθώ με τρόπους που δε μου αρέσουν. Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να μιλάω για εμένα, να πω έκανα αυτό και εκείνο και το άλλο και τώρα συνεχώς πρέπει να δικαιολογούμαι, να απολογούμαι και να αμύνομαι και αναγκάζομαι να πω ότι όντως κάνω αυτό και εκείνο και το άλλο, κάτι που δε μου αρέσει να κάνω, δε μου αρέσει να περιαυτολογώ, δε μου αρέσει να επιβάλλω τον εαυτό μου αλλά εδώ δεν καταλαβαίνουν άλλο τρόπο και το σιχαίνομαι αυτό. Δεν μπορώ έτσι.
2
