ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον γνώρισα όταν ήμουν 20 χρονών και δούλευα σ'ένα καφέ που περνούσε καθημερινά για να πάρει τον καφέ του. 5 χρόνια δεν είχα μάτια αλλα ούτε και διάθεση για να φυγω απο απο αυτή τη τοξική κατάσταση για εμένα. Το ηξερα ότι δεν με υπολογίζει, οτι δεν θα με δει ποτέ όπως θέλω εγώ αλλά έλεγα εγω η ίδια ψέματα στον εαυτο μού ότι ισως αλλάξουν τα πράγματα κάποια στιγμή. Μετα απο ενα ατύχημα που τον καθήλωσε σε κρεβάτι για 6 μήνες, ολο αυτόν τον καιρό εγώ κερι αναμμένο, χάθηκε..πηγε διακοπές για να νιώσει καλύτερα και εξαφανίστηκε. Κουράστηκα τότε, μάζεψα τα πράγματα μου και πηγα σεζόν. Μόνο τότε με έψαξε. Αλλα και πάλι, χαθήκαμε.Περασαν δυο χρόνια που δεν είχαμε καμία επαφή και είχαμε και οι δυο σχέση με άλλους. Και πριν ενα μήνα τον ξανά βλέπω τυχαία έξω και άρχισε να με προσεγγίζει και πάλι. Τον αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο, ας πουμε ειναι η δική μου αδυναμία.Ομως περασαν τα χρόνια, έχουμε 19 χρόνια διαφορά και όχι δεν με νοιάζει καθόλου αυτό, στα δικα μου μάτια παραμένει ο ωραιότερος άντρας που έχω δει. Όμως είμαι 28 χρονών πλέον και εχω ανάγκη να δημιουργήσω στη ζωή μου, δεν θέλω να χάσω κι άλλα χρόνια διπλα σε κάποιον που δε νομίζω πλέον οτι με υπολόγισε ποτέ και σε τίποτα. Ήμουν δεδομένη. Δυστυχώς, ήμουν. Στο σήμερα κρατιέμαι να μην ξαναμπώ σε ενα φαυλο κύκλο, αλλα η επιθυμία μου είναι μεγαλύτερη απο τη λογική μου. Τον ρώτησα ξεκάθαρα τι θέλει από μένα, και μου ειπε εσένα. Και του είπα ότι εχω ανάγκη την εξέλιξη, δεν μιλάω για γάμους και παιδιά, αλλα για ζωή.Να κάνω πράγματα έχοντας δίπλα μου κάποιον που θέλει και αυτός να συμπορευτεί μαζί μου. Μπερδεμένη η εξομολόγηση μου το ξέρω ,όμως ηθελα να τα βγαλω από μεσα μού. Επιμένει ότι εχει αλλάξει και ότι αξίζει να προσπαθήσουμε και πως πλέον μεγάλωσα και εγώ και ολα έχουν αλλάξει. Δεν ξέρω...με τραβάει χίλια σκαλοπατια πίσω αυτή η κατάσταση..