ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν με τον 6 μηνών γιο μου σε ένα πάρκο και είχα κάτσει σε ένα παγκάκι ,είμαι χωρισμένη γιατί μπήκε μια άλλη στην μέση και μου τον πήρε , τυχαίνει λοιπόν η μαύρη μου μοίρα να την συναντήσω ,αυτή με το που με βλέπει έρχεται κάθεται δίπλα μου και αρχίζει να μου λέει ότι ήθελε να μου μιλήσει καιρό και πόσο χαίρεται που με πετυχε ήθελε να μου πει συγγνώμη που μου πήρε τον άντρα όταν εγώ ήμουν ακόμα έγκυος αλλά τον ήθελε πολύ και δεν μπορούσε να αντισταθεί απέναντι στην λογική και στην καρδιά της και πως με λυπάται που ήταν αυτή η αφορμή να μείνω μόνη μου με το μωρό αλλά τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή ...είπε!!! Ένιωσα το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου αυτή τη γυναίκα την μισώ ,την μισούσα από την πρώτη στιγμή που μπήκε στην ζωή μου, Ο άντρας μου σίγουρα είχε ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης που την άφησε να μπει στην ζωή μας αλλά το μίσος μου είναι όλο πάνω σε αυτήν έτσι ήθελα να την πονέσω κάπως οπότε της είπα : "Δεν πειράζει έτσι και αλλιώς μου το ξεπλήρωσε όταν πρόσφατα ήρθε και με βρήκε στο παλιό μας σπίτι ,πρέπει να ήταν μεθυσμένος και μου έλεγε κάτι ασυναρτησίες ότι με αγαπάει ακόμα και πως ήσουν ένα απλό καπρίτσιο,μετά κάναμε τον ποιο παθιασμένο έρωτα και μου υποσχέθηκε ότι θα βρει κάποια στιγμή τον τρόπο να σε χωρίσει να γυρίσει σε εμένα " ..... τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύε απλώς ήθελα να την πονέσω ,την έβλεπα να με κοιτάει έτοιμη να κλάψει και εγώ το ευχαριστιόμουν έπειτα συνέχισα : "Τιι; Δεν ήξερες τίποτα;; Πωωω συγγνώμη που τα εμαθες από εμένα πραγματικά λυπάμαι που σε βλέπω έτσι αλλά ρε συ έτσι είναι η ζωή ,θα βρεις τρόπο να το ξεπεράσεις φαίνεσαι δυνατή " .....πήρα το μωρό και έφυγα όσο την ένιωθα να κάθεται ακόμα στο παγκάκι με το χρώμα της να έχει χαθεί έτοιμη να λιποθυμήσει από μέσα μου γελούσα ,δεν με ένοιαζαν οι συνέπειες ούτε αν θα μπορεί ο άλλος να αποδείξει το αντίθετο την είχα διαλύσει όπως αυτή κάποτε και αυτό για εμένα είναι μεγάλο κατόρθωμα και δεν μετανιώνω για τίποτα όπως δεν μετάνιωσε αυτή