ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολύ παραίτηση μου βγάζουν όσα γράφεις, θα σε έκανα πολύ μεγαλύτερο από όσο είσαι. Σχέσεις όμως και φιλίες δεν είναι ποτέ δεδομένες για κανέναν. Γνωριμίες ναι, για άλλους είναι πιο εύκολο να κάνουν και για άλλους όχι. Πιο εύκολο είναι για όσους νοιώθουν καλά μέσα τους και δεν έχουν ανάγκη την παρουσία άλλων για να περάσουν καλά. Αν είχες βρει κι εσύ τον τρόπο να περνάς καλά, αν χαιρόσουν τις Κυριακές σου θα ήξερες για τι πράγμα μιλάω. Άνθρωποι που βλέπουν θετικά τη ζωή και τον εαυτό τους λειτουργούν σαν μαγνήτης και κάνουν άλλους ανθρώπους να θέλουν να τους πλησιάσουν. Και φίλους μπορείς να βρεις, και κοπέλα να έχεις. Οι ανθρώπινες σχέσεις για να αποκτήσουν γερές βάσεις θέλουν όμως δουλειά! Ξέρεις δεν σου λέω λόγια του αέρα, έχω βρεθεί αρκετές φορές σε καινούργιο μέρος χωρίς φίλους και γνώστους. Μάλιστα την πρώτη φορα σε νεαρή ηλικία χωρίς καμία υποστήριξη από το σπίτι μου, εδώ που τα λέμε χωρίς καν μια στοιχειώδη επικοινωνία. Πολλές φορές τα σκέφτομαι όταν μπαίνω εδώ μέσα και διαβάζω μια Εξομολόγηση σαν τη δική σου. Έχω μάλιστα γράψει προσωπικά πράγματα που δεν θα ήθελα, για να κάνω εσένα και άλλους σαν εσένα να σκεφτούν ίσως λίγο διαφορετικά. Αυτό που μου λένε συχνότερα είτε στο διαδίκτυο είτε στην πραγματική ζωή, είναι ότι βγάζω στους άλλους κάτι δυνατό αληθινό και αισιόδοξο. Έχω καταλήξει εδώ και καιρό ότι εκεί βρίσκεται η απάντηση, το "κλειδί" αν θέλεις σχετικά με αυτό που ονομάζουμε διαπροσωπικές σχέσεις. Δεν φτάνει να είσαι αληθινός, πρέπει και να μη φοβάσαι να το δείχνεις. Δεν εννοώ κάτι συγκεκριμένο, πρόκειται για την άνεση που βγάζεις προς τα έξω και που δηλώνει ότι τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και ότι μπορείς να εμπιστεύεσαι. Πρόκειται για την ικανότητα να χαίρεσαι τη ζωή, είτε με παρέα τον εαυτό σου είτε με άλλους. Όμως για να συμβεί το δεύτερο, πρέπει να έχεις καταφέρει το πρώτο. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που πήγα μόνη μου διακοπές, πόσο χαρούμενη ήμουν και πόσο καλά πέρασα. Έχουν περάσει χρόνια, να φανταστείς ότι στο Ξενοδοχείο μου είπαν ότι είμαι η πρώτη γυναίκα που έκλεισα δωμάτιο μόνη μου! Και αυτό στην κεντρική Ευρώπη! Είχα φουσκώσει από περηφάνεια και έλεγα στον εαυτό μου ποιά είσαι τέλος πάντων χα χα χα χα είχα ψωνιστεί λίγο δεν στο κρύβω (: Ελπίζω να σου μεταφέρω όλα όσα θέλω να σου πω και να μη βαράω τσάμπα δέκα ώρες τα πλήκτρα. Τι ζηλεύεις, το μπάρμπεκιου; Κάνε μόνος σου! Βόλτες; Αυτές και αν μπορείς να τις ευχαριστηθείς! Μπάνιο καφέδες θάλασσα, σιγά τα ωά μωρέ, αφού δουλειά λες έχεις! Πήγαινε παιδάκι μου κάνε τις βουτιές σου, πήγαινε να χαρείς και να περάσεις καλά τόσο νέος άνθρωπος! Είσαι με τα καλά σου που κάθεσαι και μαραζώνεις;; Άσε τους άλλους να κάνουν ό,τι κάνουν και κάτι περισσότερο: να χαίρεσαι για τους άλλους όταν βλέπεις να περνάνε καλά. Βγες έξω και ξεκίνα να ζεις, να είσαι ευγνώμων για όσα έχεις και για όσα μπορείς να χαρείς. Το πρώι να ξυπνάς και να λες: τι ωραίο θα κάνω σήμερα μετά την δουλειά; Έρχεται Κυριακή, τι καλά! Θα περάσω σπουδαία, θα βγω για έναν καφέ, θα ανακλύψω περπατώντας μια καινούργια γειτονιά, ίσως μάλιστα πάω και μια μικρή εκδρομή! Δόξα τω Θεώ είμαι καλά και μπορώ, αυτό να λες. Και όλα θα γίνουν, δεν σου το λέω για παρηγοριά η ίδια η ζωή μου το έχει μάθει. Άντε ξεκουνήσου πριν τα πάρω και μετανιώσεις για κάθε λέξη που έγραψες σε αυτή την Εξομολόγηση.(:

Το εύκολο σε μία τέτοια εξομολόγηση είναι να μπω και να ρίξω το ανάθεμα στον εξομολογούμενο, ότι είναι προβληματικός (λες και στις παρέες είναι όλοι οι ανθρώπινοι αδάμαντες), ότι δεν έχει ''κοινωνικές δεξιότητες'' (λες και κάποιοι κάφροι που είναι μέσα στις παρέες διαπρέπουν σε αυτές), ότι κάτι σου λείπει (σε μία εποχή όπου όλοι είναι οι τέλειοι).Πολύ φοβάμαι, έχω πειστεί πλέον για αυτό, πως το μεγαλύτερο πρόβλημα των μόνων ανθρώπων είναι η μοναξιά τους: είναι το στοιχείο που απωθεί τους άλλους από εκείνους.

Ένα ακόμα άτομο 29 χρονών που κλαίγεται επειδή τον πήραν τα χρόνια σαν να είναι 85άρης.Ο χρόνος δε γυρνά πίσω. Ό,τι έχασες, έχασες. Κοίτα πως θα εκμεταλλευτείς τον υπόλοιπο χρόνο σου (κατά μέσο όρο άλλα 45 με 50 περίπου χρόνια.)