ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν νιώθω καλά και πήρα το θάρρος να γράψω κι εγώ το τι ζω. Είμαι στα 22 μου και άνεργη όπως πολλά παιδιά στην ηλικία μου . Δεν σπουδάζω ήταν κάτι που δεν ήθελα και αποφάσισα να ασχοληθω με την αισθητική. Λόγω προβλημάτων υγείας για αρκετά χρόνια εγκατέλειψα αυτό που έμαθα και αγάπησα μιας και δεν είχα κουράγιο για τίποτα. Πέρασα πολύ δύσκολα μιας και είχα μόνο την μητέρα μου στο πλευρό μου η γιατρός μου πολλές φορές μου έδωσε θάρρος όμως η συγγενείς μου ήταν πάντα εναντίον μου . Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί δεν με συμπάθησαν από παιδί δεν είχα καμία επαφή ούτε και με τα ξαδέρφια μου. Έχω φτάσει μέχρι και σήμερα που πολλά από τα ξαδέρφια μου δεν τα έχω γνωρίσει ποτέ. Δεν θα ήθελα να πω και κάτι άλλο πανω σε αυτό το θέμα γιατί όταν αρρωστήσα μετά όλοι τους έλεγαν τα χειρότερα ακόμη νόμιζαν και ότι θα έφευγα από την ζωή και μου συμπεριφεροταν λες και θα με έβλεπαν τελευταία φορά. Κακίες, λόγια συνεχώς άκουγα ότι είμαι άρρωστη. Πολλές φορές μου πέρασε από το μυαλό να κάνω κακό στον εαυτό μου δεν άντεχα στην ιδέα ότι κάτι δεν πηγενε καλά με την υγεία μου . Μέχρι και σήμερα δεν έχει σταματήσει η κακία τους προς εμένα. Είμαι χωρίς δουλειά αυτό το διάστημα λόγω κορονοϊου και μετά έμεινα άνεργη πήραν τηλέφωνο εδώ σπίτι φωνάζοντας με άχρηστη και ότι γιατί δεν κουνιέμαι να βρω δουλειά. Τους εξήγησα ότι δεν αντέχω αυτές της καταστασεις και δεν θέλω όταν περνούν τηλέφωνο συνεχώς να με κατηγορούν όμως είναι λες και μιλαω σε τοίχο. Έχω φτάσει στα όρια μου είμαι όπως τότε που ήμουν άρρωστη σκέφτομαι ώρες ώρες ότι δεν αξίζω ίσως όλα να ήταν ποιο καλύτερα αν δεν υπήρχα τόσες σκέψεις που μόνο κακό μου κάνουν άλλα πραγματικα σας μιλάω είναι τόσο άσχημα τα πράγματα η συμπεριφορά τους έχει ξεφύγει καθημερινά να με κατηγορούν. Το να μην σηκώσω το Σταθερό τηλέφωνο δεν έχει αποτέλεσμα μιας και με ψάχνουν στο κινητό δεν μπορω όλο να κρύβομαι αλλά δεν ξέρω και πως να συμπεριφερθω σε τέτοιους χαρακτήρες... Έχω πελαγώσει!!!