ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω παρατηρήσει ότι οι άντρες που "είχα κόλλημα" και εκείνοι δεν είχαν μαζί μου είναι πολύ λιγότερο έξυπνοι, πολύ λιγότερο ώριμοι, πολύ λιγότερο εξελιγμένοι συναισθηματικά από εμένα . Τόσο καιρό νιώθω λίγη,άδικα, ενώ εκείνοι είναι λίγοι για μενα . Αγαπάω μία ιδέα (αυτού που επιτέλους θα με αγαπούσε για αυτό που είμαι) και πονάω από την βίαιη απώλεια αυτής της ιδέας όταν βλέπω μπροστά μου την πραγματικότητα. Θρηνω την ιδέα και όχι τον άνθρωπο. Κάνω προβολή σε εκείνον όλη την απορριψη που έχω δεχτεί σε όλη μου την ζωή και γιαυτό λέω ότι "δεν μπορώ να τον ξεπεράσω". Τον εσωτερικό κριτή μου και το παράπονο που δεν αγαπήθηκα είναι που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Ελπίζω μια μέρα να μην προβάλω τις επιθυμίες μου για αγάπη σε ακατάλληλους με την ελπίδα πως αυτή τη φορά "ο γονιός μου δεν θα με ματαιώσει". Ας μεγαλώσουμε και ας μας αποδεχτούμε εμείς. Ας δούμε τους άλλους για αυτό που είναι και ας τους επιλέξουμε για αυτό που υπάρχει σε αυτούς, όχι για αυτό που φανταζόμαστε...