ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γινεται; Είχα γράψει πριν καμία εννεάμηνο για την ιστορία μου. Πολύς πόνος γενικά...Πόνος και λυτρωση τελικά. Έμαθα όμως. Τα πάντα στη ζωή ένα μάθημα. Και αυτό είναι που δίνει τη ζωή και μας κάνει ζωντανούς τελικά : Σχέση από τα 18 μας μέχρι το χειμώνα που περασε, πλέον 27 ετών ..! Σχεση από απόσταση, από μικρά παιδιά, σεξ, έρωτας, αγάπη, δέσιμο, αποκλειστικότητα, θαυμασμός, σπουδές εξωτερικά, ερασμους, μετά μεταπτυχιακά, αποστάσεις άλλες, μετά μαζί Αθήνα, όμορφα, φίλοι , ξενύχτια, ακομα έρωτας, ενηλικίωση, εργασία στο αντικείμενο, εξέλιξη, ταξίδια, γονείς, τραπέζια, υποσχέσεις, σχέδια και παράλληλα μη σχέδια ή φόβος για σχέδια, ....οπ!!!...προβλήματα , επαγγελματικά αδιέξοδα, προσωπικά αδιέξοδα, φοβοι, προσωπική _ ξεχωριστή εξέλιξη, καθρέφτες, δεν θέλω να ζω κάτω από το πέπλο της σχέσης, είμαστε ακόμα νέοι, σ'αγαπάω όμως, Αλλά δεν μπορώ άλλο αυτή τη σχέση, διάλλειμα, χωρισμός...παρακάλια, διαπραγματεύσεις, διαδικασίες, πάτωμα....τέλος !!!!Πόνος αβάσταχτος... πενθος... ζομπι.. εγώ. Αυτός δεν ξέρω. Δεν έμαθα. Δεν ξέρω αν θα μάθω. Ρωταω τους φίλους Αλλά δεν μου λένε λεπτομέρειες... νευριάζω....Μηνύματα, γράμματα, τηλέφωνα ... τίποτα. Πόνος!! πόνος;;; σαν μαχαίρι. Χωρίς ζωή. Μόνο κλαμα και δουλειά. Δουλειά σπίτι κλάμα δουλειά. ...Μετά, Ψυχολόγος( η καλύτερη επιλογη) , δουλειά, φίλοι, λίγο έξω... μπα.. δε μπορώ.. . Τίποτα.. Δεν ξεπερνιέται αυτό. Με τίποτα. Φουλ ψυχοσωματικά....Να και τα Χριστούγεννα ...ταξιδάκια σε φίλους από ερασμους, εκδρομές, κανα ξενύχτι, ψυχολόγος...κάτι αρχίσει μέσα μου να αλλάζει... αλλα και πάλι το βραδυ κλάμα γοερο. Έχει φύγει ο αβάσταχτος πόνος αλλα ακόμα νιωθω θέλω ένα και δύο τσακ για να αρχίσω να λέω είμαι καλά....Ιανουάριος Φεβρουάριος ...πολλή δουλειά.. το απολαμβάνω φουλ έχω μετακινηθεί θέση πολύ ενδιαφέρον αντικείμενο με τεράστια πίεση και ευθύνη( δουλεύω σε ξενώνα ) , work from home, εβδομαδιαίες συνεδρίες με την ψυχολόγο. Ακόμα εννοείται δεν θέλω να βλέπω άνδρα. Και καν να σκεφτώ ότι είναι ερωτική ή ότι μπορώ να ξανά φλερτάρω.... Είμαι καλά ρε παιδί μου....Αλλά ένα αγκάθι έχει μείνει . Αχ ποτέ θα φυγει;Αυτός δεν ξέρω τι κάνει δεν ρωτάω τόσο πια τους φίλους . Έχω πάψει να ρωτάω. Για εμένα το έκανα.. Τέρμα Κ. μου, μου είπα. Μάρτιος-Απρίλιος... κορόναβαιρους... κάπου εκεί αρχίζω να ανασαίνω... να ζω.. Η Κλεισούρα με έκανε να ονειρευτώ πως θα απολαύσω μετά τη ζωή μου. Ανανέωση. Βήμα βήμα επιστροφή στην παλιά Κ. Ψυχικά τουλάχιστον. Επικεντρώνονται στην εργασία μου. Γουστάρω. Τον σκέφτομαι κάθε μέρα Αλλά δεν πονάει τόσο.ποναει Αλλά λίγο πιο ρυθμισμένα....!!Μάιος.. Ανανέωση, επιτελους βλέπω τους φίλους μου, οι φίλοι... είναι το παν, βόλτες, εκδρομές,άνοιξη, βόλτες δειλά δειλά, και μετακόμιση μετά από μήνες αναζήτησης στην πιο αγαπημένη γειτονιά μου της Αθήνας... Που δεν βρίσκεις ποτέ σπίτι λόγω Airbnb...υπερτυχερη! Πως μου έκατσε ετσι τέτοιο κουκλάκι σπιτι; τέλεια! Τον σκέφτομαι Αλλά όχι κάθε μέρα όταν ξυπνάω η όταν κοιμάμαι.Νιώθω καλά πια. Πιο ερωτική. Βγαίνω φλερτάρω και νιώθω εγώ σε μια πιο εξελιγμένη μορφή. Ιούνιος.. πίνω το καφέ μου δίπλα στο σπιτι πριν πάρω το μέτρο να πάω για δουλειά. Τι όμορφη που είναι η ζωή σκέφτομαι... Άκουγα το αγαπημένο μου τραγούδι , ήπια μια γουλιά καφέ κοιτάζοντας τον κόσμο που πέρναγε, γέλαγε, βιαζόταν, γκρίνιαζε, Την κοπέλα που γέλαγε στο καφέ, τον μπακάλη, τα παιδιά πήγαιναν σχολείο και για λίγα δευτερόλεπτα ένιωσα να ηλεκτριστικα..κάτι να με διαπέρασε...ήταν η ηρεμία.. Η εσωτερική γαλήνη .... ήταν κάτι σαν ευτυχία. Ένιωσα πανέμορφα . Αυτή η στιγμή ειναι η ζωή... Και τα αξίζει όλα...μπορώ. Είμαι καλά πια είμαι εγώ όπως θέλω να είμαι. Και το έκανα μόνη μου. Ψυχολόγος φίλοι δουλειά βοήθησαν.. Αλλά το κατάφερα μόνη μου. Δεν με πειράζει πια... Αλήθεια...Αρχίζω να βγαίνω και να γνωρίζω κόσμο....μαρεσει περνάω καλά και το νιώθω. Δεν υποκρίνομαι καινποτε δεν υποκριθηκα...Ιουλιος: Είχε γενέθλια πριν λίγες μέρες. Δεν μου έκανε αίσθημα να στείλω καθόλου. Αν ήθελα θα το έκανα δεν κολλάω σε αυτά. . Όχι πια. Είμαι καλά έτσι. Δεν χρειάζεται. Παιδιά μου,παρτε το χρόνο σας. Μη βιαστειυε. Μην υποκριθειτε, μην σας αφήσετε. Ζήστε το.Απλά αν δείτε να το παρακάνετε σκεφτείτε ότι δεν μου χρειάζεται άλλο αυτό το αίσθημα.Γίνεται. Κι όμως γίνεται.Στην παλιά εξομολόγηση είχα λαβει πολύ όμορφα σχόλια και σας ευχαριστώ :)