Δεν είναι θέμα πεπρωμένου, είναι θέμα προεχόντως συγκυριών και κατάλληλων γνωριμιών: αν εσύ δουλεύεις μόνος κάπου και απομονωμένος, ενώ όλος σου ο περίγυρος είναι μεσήλικες παντρεμένοι με παιδιά, η φυσιολογικότερη κατάληξη είναι αυτή που περιγράφεις. Αν πάλι είσαι σε ένα μικτό περιβάλλον, και ο περίγυρός σου περιλαμβάνει άτομα του αντιθέτου φύλου διαθέσιμα για γνωριμία, ενώ επιπροσθέτως ανανεώνεται ο εν λόγω περίγυρος δυναμικά, οι προϋποθέσεις είναι πολύ καλύτερες.
16.7.2020 | 23:47
Η κατάρα 2
Έχω ξαναμπεί στον κόπο να μοιραστώ σκέψεις μου παλαιότερα, και αισθάνομαι την ίδια ανάγκη ξανά.Μόνο που αυτή τη φορά είμαι σίγουρος χωρίς ίχνος αμφιβολίας.Θα παραμείνω μόνος μου και δεν πρόκειται να αλλάξει αυτόΠλέον τα παρατάω 100%, δεν υπάρχει η παραμικρή ηλιαχτίδα ελπίδας στον ορίζοντα, ότι και να προσπαθήσω στραβώνει πριν καλά καλά ξεκινήσει, είμαι στο σημείο που κάθε φορά που βλέπω ζευγάρι έξω αισθάνομαι λίγο περισσότερο κενός, βουβός και νεκρός μέσα μου.Βουρκώνω με τη συνηδειτοποίηση της πραγματικότητας και θα ήθελα να είναι η τελευταία φορα, να το αποδεχτεί το είναι και η ψυχή μου απόλυτα και να μην ξαναεμφανιστεί το παραμικρό ίχνος ελπίδα μέσα μου καθώς κάθε φορα που εμφανίζεται και γκρεμίζεται με σκοτώνει χειρότερα και από την ίδια τη μοναξιά.Υποθέτω πως υπό μία έννοια κάποιοι άνθρωποι το έχουν στο πεπρωμένο τους να είναι μόνοι και ανήκω σε αυτή την κατηγορία.Τουλάχιστον όσο συντομότερα συμβιβαστώ τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοστώ και θα συνεχίσω τη ζωή μου.Θα πάρω μιά μικρή χαρά εάν δεν ταυτίζεται κανείς με τα παραπάνω, δε θα ήθελα κανείς να το βιώσει αυτό.
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
