ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αντέχω άλλο πραγματικά. Δεν ξέρω σε ποιον άλλον να τα πω. Με τον πατέρα μου έχω μια σχέση που κάθε άλλο από καλή θα την χαρακτήριζες. Είναι τρομερά εριστικός απέναντι μου, υποβιβάζει και εμένα και τη μητέρα μου συνεχώς. Κάθε φορά που πάμε να εκφέρουμε οποιαδήποτε άποψη μας ακυρώνει και πετάει εκφράσεις του στιλ "Καλά μη λες πολλά εσύ κάνε δουλειά σου". Θεωρεί ότι όλοι πρέπει να ακολουθούμε τις επιταγές του. Αναζητάει σεβασμό και αγάπη και δεν προσφέρει τίποτα από τα δύο. Κάθε φορά δικαιολογείται λέγοντας "εγώ σας αγαπάω για αυτό δουλεύω και φέρω να τρώτε κλπ" και σκέφτομαι από μέσα μου..έτσι είναι η αγάπη; Προσπαθώ να μη του δίνω σημασία αλλά πλέον νομίζω με επηρεάζει στην καθημερινοτητα μου. Δεν έχω αυτοπεποίθηση, δυσκολεύομαι να εκφράζω τις απόψεις μου πιστεύοντας ότι θα είναι λάθος και θα με ακυρώσουν οι γύρω μου, νιώθω ότι μειονεκτω στα πάντα και ασυναίσθητα έχω μια τάση άμυνας συνεχώς. Δεν μπορώ να ζω έτσι, δε θελω, θέλω να χτίσω τον εαυτό μου μακρυά από αυτή την τοξικότητα. Η μάνα μου από την άλλη εξαρτάται οικονομικά από εκείνον και δεν μπορεί εύκολα να τον αφήσει (θα ήθελε όμως όπως μου έχει εκφράσει) Θέλω να έχω όσο λιγότερη επαφή μαζί του. Θέλω να γίνω δυνατή. Θέλω να μπορώ να μιλήσω γι αυτα που σκέφτομαι,αυτά που θέλω και να ΜΗ ΦΟΒΑΜΑΙ ότι θα κάνω λάθος..