ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.7.2020 | 00:06

Filling the paper with the breathings of heart

Ας πούμε ότι μέχρι και πριν κάποια χρόνια δεν ήξερα τι ήθελα από τη ζωή μου, τι με όριζε ακριβώς ή καλύτερα, ας πούμε ότι δεν είχα ωριμάσει αρκετά ώστε να ακολουθώ τον απόλυτα συνειδητοποιημένο, δικό μου δρόμο. Όλο αυτό το ταξίδι της προσωπικής ενδοσκόπησης είχα την τύχη να το βιώσω σε μια πολύ όμορφη ηλικία, τόσο από θέμα εμπειρίας όσο και ανησυχιών και αναζήτησης. Ούσα λοιπόν στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου, ανακάλυψα ότι είχα ανέκαθεν κλίση στην συγγραφή στίχων, κάτι που ίσως διαφαινόταν από την αγάπη που έδειχνα από μικρή στα βιβλία και τη λογοτεχνία. Παρεπιμπτόντως, σπούδασα κάτι παρεμφερές, αλλά όχι αυτό το αντικείμενο. Καταφύγιο μου λοιπόν καθημερινό τα τελευταία χρόνια είναι το γράψιμο (ποιήματα, στίχοι, μικρές ιστορίες). Πριν κανένα χρόνο έδωσα πρώτη φορά κάποια τραγούδια που έχω γράψει σε δικά μου άτομα να τα διαβάσουν (ερασιτέχνες μουσικοί). Έκτοτε με προτρέπουν να τα προωθήσω παραπέρα, μάλιστα δύο φίλοι επέμεναν ιδιαίτερα. Δεν ξέρω αν θα το έκανα. Δεν προσδοκώ ούτε δόξα, ούτε λεφτά, ούτε τίποτα από ότι θα είχε κάποιος φιλόδοξος κατά νου, απλά θα με συγκινούσε πολύ αν κατάφερνα να αγγίξω μια πτυχή βαθύτερη έστω ενός ακόμη ατόμου μέσα από το προσωπικό μου δημιούργημα. Άνοιξα το σημειωματάριο μου στην τύχη και θα μοιραστώ μαζί σας ένα δείγμα από ένα κομμάτι μου, αντί καληνύχτας:''Σε μια παλιά αποσκευήδίπλωσες μια κρυφή ελπίδανα σε φυλάει απ' την οργήτου κόσμου, και την καταιγίδα.R: Μια στάλα μοιάζεις ουρανόκι όταν στο βλέμμα σου βουτώγεννιέται η ύπαρξη σε βάθος.Τρόπο δεν έχω να στο πω,συνοδοιπόρο σου πιστόμ΄έχεις, κι ας είσαι ένα λάθος.Μέσα σε διαδρομή φτηνήίχνη χαράζεις πυρωμέναΕίναι που ντύθηκε η φυγήτης απουσίας σου το ψέμα.R: Μια στάλα...''Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε. :)
3
 
 
 
 
σχόλια
Το "Μέσα σε διαδρομή φτηνή" που εβαλες μου θύμισε αυτο:"Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείοένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.Για να χωράει κάπου ο πόνος" ;) https://m.youtube.com/watch?v=QEM_CAQ1jUw
Υπέροχο! ❤️ Αλήθεια! ;) Αφού εχεις την κλίση γιατι δεν δημοσιευεις αν ειναι ποιήματα (δες στο poiein.gr έχει αξιόλογους νέους δημιουργούς) και αν ειναι τραγούδια γιατί οχι να τα δώσεις και να γίνουν τραγούδια, να τα τραγουδήσει κάποιος? Ετσι θα αγγιξεις περισσότερους οπως λες. Για κανε μια προσπαθεια. Οχι για τα χρήματα εντάξει αν δε σε ενδιαφέρουν αλλα κάνε μια προσπαθεια να δεις. Και βλέπεις. Πέρα απο την κλίση διαπιστωνω κάτι ακομα, πέρα απο το οτι διαβαζες και διαβαζεις, διαπιστωνω αυτή την ευαίσθητη χορδή να εντοπιζεις και να βλέπεις πραγματα που δεν βλεπουν άλλοι. Ενσυναίσθηση ναι. Πρόκειται για εμπειρίες ναι, για συσσωρευμένη γνωση, για ταλέντο που σου βγαίνει αυθόρμητα, ολα αυτα λοιπον μαζί δίνουν όλο αυτο. Ετσι να συνεχίσεις! Και μη σταματάς να γραφεις γιατι αν το αφήσεις σε αφήνει κι αυτο. Καλη συνέχεια εύχομαι! ;) Μου θύμισες αυτο:"Maybe its like you said before, all of us being cracked open. Like each of us starts out as a watertight vessel. And then things happen - these people leave us, or don’t love us, or don’t get us, or we don’t get them, and we lose and fail and hurt one another. And the vessel starts to crack in places. And I mean, yeah once the vessel cracks open, the end becomes inevitable. Once it starts to rain inside the Osprey, it will never be remodeled. But there is all this time between when the cracks start to open up and when we finally fall apart. And its only that time that we see one another, because we see out of ourselves through our cracks and into others through theirs. When did we see each other face to face? Not until you saw into my cracks and I saw into yours. Before that we were just looking at ideas of each other, like looking at your window shade, but never seeing inside. But once the vessel cracks, the light can get in. The light can get out." (John Green, Paper Towns)

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

Scroll to top icon