Αυτά για το φίλο σου να τα πεις σε όσους λένε ότι οι γυναίκες ψάχνουν μόνο τους πιο όμορφους και πλούσιους
27.7.2020 | 14:18
Burned all the maps to reach you
Πρόσφατα έμαθα πως ένας παλιός συμμαθητής μου παντρεύτηκε την (εδώ και τρία χρόνια) σύντροφό του και χάρηκα πολύ. Το περιμέναμε άλλωστε όλοι. Αυτός, παιδί της τεχνικής δουλειάς και του ΤΕΙ κι αυτή πολύ θεωρητική και του πανεπιστημίου. Είναι ωραίο πώς, για κάποιους ανθρώπους, τα πράγματα απλά ταιριάζουν και βρίσκουν το λιμάνι τους. Προφανώς, δεν ταίριαξαν οι “εκπαιδεύσεις” τους, αλλά οι χαρακτήρες τους. Οι ανάγκες τους. Το δούναι του ενός με το λαβείν του άλλου κι αντιστρόφως. Αυτό ήταν μάθημα για μένα. Γνωρίστηκαν τελείως τυχαία, αυθόρμητα και για φαντάσου: εκείνη η στιγμή τους έφερε στο σήμερα. Εγκαταστάθηκαν μάλιστα σε ένα μακρινό χωριό κι ατενίζουν το μέλλον πλέον ως μελλοντικοί γονείς. Ποιός ξέρει τί θα τους φέρει το μέλλον; Αυτοί το τόλμησαν, γνωρίστηκαν, ενώθηκαν κι ό,τι έλθει, θα το πολεμήσουνε μαζί. Όχι μόνοι. Τον θαυμάζω τον συμμαθητή μου. Αν κι ανέκαθεν κακός μαθητής, δεν έδωσε ποτέ σημασία σ'αυτό. Ακολούθησε την κλίση του κι εργαζόταν στη δουλειά που του αρέσει. Είμαστε τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Αυτός, κοινωνικότατος και με μεγάλη άνεση με τις γυναίκες. Εγώ, θεωρητικός, διστακτικός και πολλές φορές (ιδιαίτερα στο παρελθόν) σε σύγχυση. Μού έκανε εντύπωση το πόσο εύκολα αυτός ο άνθρωπος ξεπερνούσε την απόρριψη. Συζητούσα συχνά μαζί του για το πώς βλέπουμε τα πράγματα και μάλιστα, όταν εγώ έλεγα πως θα ήθελα να παντρευτώ, αυτός το εξόρκιζε τελείως ως ενδεχόμενο για τον εαυτό του. Φλέρταρε ασταμάτητα και δεν έδειχνε να κουράζεται από το κινητό που χτυπούσε συνέχεια. Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως θα μου άρεσε να ήμουν περισσότερο σαν κι αυτόν, αλλά αναρωτιώμουν κιόλας αν θα μπορούσα ν'ανταπεξέλθω. Ήταν ζηλευτή η ικανότητά του να κερδίζει το ενδιαφέρον των γυναικών και μάλιστα πολύ συχνά τις παίδευε κι έπαιζε μαζί τους. Αυτό, προσωπικά, δεν μου άρεσε, αλλά απ'την άλλη, τελικά κι εκείνες έπαιζαν με άλλους, οπότε όλοι έπαιρναν αυτό που ήθελαν στο τέλος. Σε αυτόν άρεσαν τα ταξίδια, τα ξενύχτια, οι ψυχεδέλειες...αν και χωρίς “ανώτατη μόρφωση”,ήξερε να κάνει βαθιές συζητήσεις για θέματα διαλογισμού, πνευματικά ζητήματα κ.α. κι αυτό ήταν που μου άρεσε περισσότερο στην παρέα του.Εν πάσει περιπτώσει, το τελευταίο έτος απομακρύνθηκε αρκετά. Τον αναζήτησα μερικές φορές αλλά δεν τον έβρισκα. Έχτισε το σπίτι του και την ζωή του. Αυτό που με στεναχώρησε ήταν πως έμαθα τα νέα του γάμου του από αλλού. Ήθελα πολύ να πάω στον γάμο του, γιατί πραγματικά η περίπτωσή του με την σύντροφό του ήταν για μένα φωτεινό παράδειγμα. Το ίδιο συνέβη και με μια συμμαθήτριά μου, η οποία κι αυτή παντρεύτηκε και που, παρά τις καλές σχέσεις μαζί της, το έμαθα από αλλού. Αυτός ο “αποκλεισμός” με στεναχώρησε. Ωστόσο, ήταν δικαιολογημένος: δεν ήμουν πάντα δίπλα τους, οπότε δεν έχουν υποχρέωση απέναντί μου. Ωστόσο, αν ποτέ παντρευόμουν, θα ήθελα να είναι παρόντες, γιατί μου αρέσει να μοιράζομαι την χαρά μου. Εγωιστική πικρία, υποθέτω. Ας ήμουν πιο παρών. Τέλος πάντων. Όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο, προσπαθώ να αντλώ μαθήματα για το μέλλον. Εκπλήσσομαι πώς η ζωή φέρνει τον αφοσιωμένα συντροφικό έρωτα, τον γάμο ή/και τα παιδιά σε ανθρώπους που τα απέκλειαν κατηγορηματικά, ενώ εγώ τα επεδίωκα ήδη από παλιά, χωρίς επιτυχία φυσικά. Σε αυτούς ήρθε φυσικά, χωρίς επιδίωξη. Ήρθε μέσω της πρακτικής τριβής με το αντικείμενο- όχι με την ανάλυση ή την διστακτική δοκιμή. Είναι ιδιαίτερα σκληρό το μάθημα που παίρνεις, όταν διαπιστώνεις πως πίστευες σε λάθος πράγματα, πως φερόσουν με λάθος τρόπο, πως τηρούσες λανθασμένες προσδοκίες και ο χρόνος πέρασε ασυγχώρητα. Η ευτυχία δεν έρχεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους, ναι. Μπορούμε όμως να μάθουμε κι από τις ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ των άλλων. Όχι μόνο από τα λάθη τους, όπως λέει το ρητό για τους “σοφούς”. Οι σοφοί είναι μάλλον φοβικοί. Ασφαλείς αλλά έξω απ'την βίωση της πραγματικής ζωής. Όταν λένε οι Katatonia ''this line must be kept so thin/ to live near life, not within'' τελικά μας λένε τί να αποφύγουμε: την ανοησία του να αποφεύγεις την ζωή. Και τώρα; Που πέρασαν τα χρόνια και πρέπει πάλι ν'αρχίσω να χτίζω, χωρίς καμμία εξασφάλιση; Που τα υλικά, οι δυνάμεις κι οι σύμμαχοι λιγόστεψαν αλλά τουλάχιστον η εμπειρία με αποτρέπει από έστω κάποια χοντρά λάθη; Τώρα, πάλι Katatonia, αλλά άλλος στίχος:I find this so hard.Onward into battle,time is growing so dark around me.https://www.youtube.com/watch?v=j9yl5aaZXCo -Aspie.
7
