ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φέτος ήμουν πρώτο έτος σε μια σχολή της Αθήνας με πολλάαα άτομα. Γνώρισα μια κοπέλα που μένει κοντά μου και πηγαίνοερχομασταν μαζί. Έκανε παρέα με κατι κορίτσια που ήταν πολύ εκκεντρικες και γνωστές στη σχολή. Τελικά μπήκα και εγώ στη παρέα και δεν ήταν τόσο ουαου. Υπάρχουν κάποια άτομα που πάντα ήθελαν να γίνουν δημοφιλής (like me) και ένιωθα μόνοι ή αχρηστοι που δεν είναι κάποιοι δήθεν αλλά έχω να πω πως δεν είναι κάτι το ξεχωριστό. Δεν σου στρώνουν χαλί όπου πας, πολλοί σε κράζουν πισώπλατα αλλά επειδή έχεις κάποιο στάτους δεν το λένε μπροστά σου, άτομα τα οποία σου λένε γειά το κάνουν για να παρουν φήμη και αν γίνει κάτι αύριο μεθαύριο ούτε που θα σε ξέρουν, τα αγόρια ξέρουν ότι εισαι ψώνιο και σας κολλάνε μόνο εκείνοι που είναι επίσης ψώνια και θέλουν να δειχθούν. Ουσία δεν υπάρχει και πολλές φορές αν γίνει κάτι σε παρατάνε και εύκολα. Και σιγά τις περιπέτειες που έχετε, με τη κάθε παρέα θα μπορούσε να κανονίσει κάποιος κάτι διασκεδαστικο, οι καφετέριες, τα εσκειπ ρουμ, οι διακοπές δεν είναι μόνο ανοιχτά για όσους έχουν πάνω από 400 λαικ. Σταμάτησα να μιλάω με αυτές και άρχισα να μιλάω σε μια πολύ καλή κοπέλα και μετά μας ήρθε και άλλη μια και κάναμε μια πολύ καλή και πίστη παρέα. Μετά η μία από αυτές τις φειμους έκανε καβγα με μια συμφοιτητρια και μαθεύτηκε και την κορόιδευαν μερικά φειμους παιδιά ενώ είχε το δίκιο της. τα κορίτσια απλά σταμάτησαν να της μιλάνε και όταν πήγε να τους μιλήσει απλά γέλασαν και έφυγαν, ούτε στήριξη, ούτε τίποτα, απλά επειδή την κορόιδευαν οι άλλοι δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση με εκείνη