ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεγάλη προσοχή στο σύνδρομο του Σωτήρα, παιδιά. Και εξίσου προσοχή στους αχάριστους: ουδείς αχαριστότερος τού ευεργετηθέντος...Δεν είμαστε για όλους. Μόνο γι'αυτούς που μάς θέλουν.

Εντωμεταξυ γραφεις ενα "όλοι σκαρτοι" μα δεν ειναι όλοι σκαρτοι. Υπαρχουν και άνθρωποι με καλα στοιχεία. Ειναι ποιους επιλεγεις εσυ να ειναι δίπλα σου και μάλιστα τι δίνεις. Αν δίνεσαι περισσότερο απο οτι αξίζουν.

Δεν φταίνε πάντα μόνο οι άλλοι ή καλύτερα ο καθένας φέρει τη δική του ευθύνη. Για να στο πω απλά: εάν γίνεσαι πάντα και διαρκώς χαλί να σε πατήσουν, τότε αυτό είναι δικό σου θέμα, δική σου επιλογή ή δική σου αδυναμία. Και μεταξύ μας, οι πραγματικά καλοί κι αξιόλογοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει, ποτέ δεν χαρίζονται έτσι, χωρίς διάκριση δική καθένα και ποτέ δεν κάνουν τα πάντα για τους άλλους σε τέτοιο βαθμό. Βοηθούν μέχρι εκεί που έχουν τη σύνεση να κρίνουν πως πρέπει κι έπειτα βλέπουν κι αποφασίζουν εκ νέου, την εκάστοτε φορά. Δεν είναι ανάγκη να το παίζεις και να νιώθεις τω όντι αδικημένος/η και θιγόμενος/η σαν έκπτωτος άγγελος. Δε είναι έτσι η ζωή και σε λειτουργεί έτσι.

Γιατι πάντα να τρεχεις εσυ για αυτους? Γιατι παντα να είσαι εκεί όταν σε χρειάζονται και όταν θέλεις εσυ κάτι να ειναι μόνιμα απόντες? Πρώτον δεν είναι φιλοι ατομα τέτοια ας μη γελιομαστε. Ειναι συμφεροντολογικοι φιλοι, σε θέλουν όσα τους δίνεις ολα αυτά, στήριξη/συμβουλες/να περνάνε καλα και όταν παλι νιώσουν οτι θέλουν τον ψυχολογο τους, να τοι παλι εδω. Είχα παλιά φιλους φίλες τέτοιες. Εκανα κι εγω όσα εκανες. Και απλα απο ενα σημείο κι έπειτα εβαλα ένα μεγαλο Χ τους έδιωξα ναι και κρατησα αυτους τους λίγους που έδιναν, δεν έπαιρναν μονο. Υπαρχουν και αυτοι που σε σκέφτονται. Υπαρχουν ναι. Οι άλλοι ήταν απόντες σε σημείο μιλάμε όταν με έβλεπαν να μου εκαναν την βλακεία ερώτηση "αλλαξες το κινητό? Θα σου στείλουμε να βγούμε."Κι αυτο το μήνυμα δεν ερχόταν ποτέ. Μα αμα με καλουσες μια φορα θα έβλεπες αν το είχα αλλάξει ή όχι. Απλα σταματας να βάζεις τα θέλω των αλλων σε πρωτη προτεραιότητα μονο και μόνο για να λες έχω φίλες. Δεν είναι φιλια αυτο. Εκμετάλλευση ειναι. Βάζεις τα δικά σου θέλω πάνω απο των αλλων, κανεις αυτά που θες και είσαι με ατομα που σε νοιάζονται και περνας καλα μαζί τους. Ατομα τέτοια σαν αυτά που μας γραφεις δεν τα ξανακανεις παρέα. Πολύ απλο.

Βασικά πιστεύω πως μια από τις μεγαλύτερες μπούρδες είναι η εξής: " Ό,τι δίνεις παίρνεις''. Τσεκαρισμένο άκυρο. Μπορεί όντως να έχει κανείς καλό χαρακτήρα, προθέσεις, ειλικρίνεια και η ανταμοιβή του να είναι ένα κουλούρι στη ζωή.

Έχω κάτσει και το έχω σκεφτεί αυτό το θέμα αρκετά. Στην εφηβεία ειδικά, με βασάνιζαν κι εμένα οι προβληματισμοί σου. Μερικές φορές το ενδιαφέρον και η αγάπη μας για τους άλλους γίνεται εξάρτηση. Μας φαίνεται άδικο το ότι κάνουμε τόσα για κάποιους και αυτοί τολμούν να μη μας συμπεριλαμβάνουν σε όλες τις πτυχές της ζωής τους, αλλά η αλήθεια είναι πως έχουν αυτό το δικαίωμα. Δεν εξυπακούεται ότι θα πάρεις πίσω τα αντίστοιχα. Γι' αυτό φρόντισε όταν δίνεις, όταν βοηθάς, όταν είσαι η "καλή φίλη" να γίνεται επειδή το θέλεις τη δεδομένη στιγμή, άσχετα από την αντίδραση. Και σκέψου αυτό ακριβώς, μήπως δηλαδή θέλεις να έχεις ενεργό ρόλο στη ζωή των άλλων επειδή δεν τον έχεις στη δική σου...Δεν είναι το ζητούμενο να φερόμαστε "σωστά" για να γινόμαστε αποδεκτοί και για να ανήκουμε κάπου, και από τα γραφόμενά σου αυτό καταλαβαίνω ότι επιδιώκεις.