ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι κοριτσι 21 χρονων.Να πω οτι ζω πολυ ανετα οικονομικα λογω της επιχειρησης της οικογενειας μου.Επισης ειναι πολυ καλοι και τιμιοι ανθρωποι.Λογω αυτης της ανεσης,ειχα πολυ χρονο να την ψαξω πιο πολυ φιλοσοφικα κατι που με εκανε να σκεφτομαι πολυ και να ωριμασω πολυ γρηγορα. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι πραγματικα ωρες ωρες θελω να τα παρατησω ολα και να φυγω.Να φυγω στην φυση και να μην ξαναδω πολη ποτε ξανα μεχρι να πεθανω.Ειναι τοσο ψυχοφθορο αυτο το συναισθημα.Δεν ξερω αν ειναι αληθινο.Με πιανει πολλες φορες και δεν θελω τιποτα και κανεναν.Οι πολλες συναναστροφες με φθειρουν.Καταχρησεις μου προσφερουν προσωρινη αποδραση απο την πραγματικοτητα.Μετα ειναι χειροτερα.Το προβλημα μεγαλωνει. Θελω ηρεμια,πρασινο,δεντρα,τρεχουμενα νερα,κηπο με τα δικα μου λαχανικα,τα δικα μου φρουτα,καμια οθονη,κανενα facebook και instagram, θελω την μυρωδια του χωματος οταν βρεχει,θελω να τριζουν τα ξυλα απο τον αερα,καπνο απο το τζακι,μουσικη,κιθαρες,τραγουδια,διαλογισμο,βιβλια,ταξιδια με το μυαλο, 2-3 ατομα που γουσταρουν και αυτοι το ιδιο. Φτανει η τρελα.Φτανει ο πολεμος με τον εαυτο μου.Αποδοχη, ενοχη , αυτοπεποιθηση ,απορριψη,ψευτια.Κουρασαν.Δεν ειμαι εγω αυτα.Ουτε εσυ εισαι αυτα. Ο κοσμος εχει τρελαθει.Πες το ενσυναισθηση,πες το εμπαθεια..δεν μπορω να ειμαι καλα οταν ο κοσμος ειναι ετσι. Ολα αυτα λογω καπιταλισμου. Πρεπει να ερθουμε ξανα κοντα στη φυση. Δεν ειναι ευκολο να τα παρατησεις ολα ομως.Θελει μεγαλα αρ...δια.Η μοναξια θα σου χτυπαει την πορτα συχνα. Αραγε θα βρω το θαρρος να το κανω ποτε; Η ειναι μονο ενα ονειρο; Θα δειξει...