Τα 10 επαγγέλματα με τη μεγαλύτερη ζήτηση στην Ελλάδα της ανεργίας

Τα 10 επαγγέλματα με τη μεγαλύτερη ζήτηση στην Ελλάδα της ανεργίας Facebook Twitter
46

Παρότι η ανεργία βρίσκεται στο 27% το ποσοστό των εργοδοτών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην ανεύρεση του κατάλληλου προσωπικού είναι αυξημένο κατά 14% σε σχέση με πέρυσι και φτάνει το 38%.

Σύμφωνα με σχετική έκθεση της ManpowerGroup, το συγκεκριμένο ποσοστό καταδεικνύει ότι υπάρχει στην ελληνική αγορά εργασίας  μεγάλο έλλειμμα απαιτούμενης εμπειρίας (60%), επαγγελματικών δεξιοτήτων (25%) και διαθέσιμων υποψηφίων (17%).

Σύμφωνα με την έρευνα που έγινε ανάμεσα σε 751 εργοδότες, από όλους τους τομείς της οικονομίας, οι 10 θέσεις στις οποίες αυτοί αντιμετωπίζουν τις μεγαλύερες δυσκολίες για να τις καλύψουν είναι:

1. Επαγγελματίες Πωλητές

2. Υψηλόβαθμα Στελέχη

2. Τεχνικοί 3. Εξειδικευμένοι Τεχνίτες

4. Προσωπικό Εξυπηρέτησης & Υποστήριξης Πελατών 

5. Εξειδικευμένοι Τεχνίτες

6. Προσωπικό για Λογιστήρια/Οικονομικά Τμήματα

7. Προσωπικό ΙΤ

8. Προσωπικό για Διοικητική & Γραμματειακή Υποστήριξη

9. Διευθυντές Πωλήσεων

10. Μηχανικοί.

Οι θέσεις με τη μεγαλύτερη δυσκολία κάλυψης, σύμφωνα με έρευνα της ίδιας εταιρίας το 2012 ήταν:

1.  Επαγγελματίες Πωλητές,

2.  Τεχνικοί,

3.  Εξειδικευμένοι Τεχνίτες,

4. Υψηλόβαθμα Στελέχη,

5.  Επόπτες,

6.  Προσωπικό για Διοικητική & Γραμματειακή Υποστήριξη,

7. Διευθυντές Πωλήσεων,

8. Μηχανικοί,

9. Προσωπικό ΙΤ,

10. Προσωπικό για Λογιστήρια/Οικονομικά Τμήματα.

Οι κυριότεροι τομείς που επηρεάζονται αρνητικά από την έλλειψη ταλέντου, σύμφωνα με τους έλληνες εργοδότες, είναι η ικανότητα εξυπηρέτησης πελατών (48%), η ανταγωνιστικότητα / παραγωγικότητα (42%) και η ικανότητα για δημιουργικότητα και καινοτομία (30%).

46

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αντώνης Λυμπέρης: Το αντίο της Έλενας Μακρή στον σύζυγό της - «Το Α και το Ω της ύπαρξης μου»

Ελλάδα / Αντώνης Λυμπέρης: Το αντίο της Έλενας Μακρή στον σύζυγό της - «Το Α και το Ω της ύπαρξης μου»

«Ζήσαμε δυο κινηματογραφικές ζωές σε μια πολλές φορές με τεράστιες επιτυχίες , προσφορά δημιουργία ύψιστες χαρές , βαθιές λύπες αποτυχίες , ξεριζωμούς κυριολεκτικούς και μεταφορικούς»
LIFO NEWSROOM

σχόλια

6 σχόλια
Βασικά οι εργοδότες περιμένουν να ανοίξουν τα δουλεμπορικά προγράμματα που έχει αναγγείλει ο Αντουανέττος. Οπου θα "προσλαμβάνουν" για ένα πεντάμηνο κάποιον άνεργο ο οποίος θα σβήνεται από τον ΟΑΕΔ, θα πληρώνεται 400 euros το μήνα από τον δουλέμπορο, ο οποίος προφανώς θα κάνει το διαμεσολαβητή για το περί απασχολήσεως κονδύλι του ΕΣΠΑ, παράλληλα θα "μειώνεται" η ανεργία, ο εργοδότης θα έχει μηδενικό εργατικό κόστος. Και θα "κινείται" η αγορά. Μιλάμε δηλαδή για καινοτομία στον ύψιστο βαθμό!
Αυτή είναι πραγματική έρευνα ή του meeting room;Δεν υπάρχει έλλειψη δεξιοτήτων και υποψηφίων, υπάρχει άρνηση για ανασφάλιστη εργασία, άρνηση για πολλαπλή θέση (πωλητής παύλα γραμματέας παύλα λογιστής παύλα τεχνικός δικτύων παύλα κούριερ παύλα προσωπικός κούριερ), άρνηση για συμμετοχή σε παράτυπες/παράνομες δραστηριότητες, άρνηση για εικονική πρόσληψη κλπ.Η περιγραφή θέσης και οι απαιτήσεις απέχουν χιλιόμετρα. Άλλο ζητάνε, άλλο θέλουν, άλλο πληρώνουν.
Πλέον δεν υπάρχει ούτε και γι' αυτά άρνηση. Απλά οι εργοδότες έχουν καταντήσει άπληστοι και ψάχνουν τα αδιανόητα. Μικρότερους από 30, με καμιά δεκαετία εμπειρία, με πτυχίο και με μεταπτυχιακά και δε συμμαζεύεται ( και όλα αυτά στο ίδιο άτομο). Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι με τεράστια ανάγκη και με πανεπιστημιακά πτυχία, που θα ήταν αναγκασμένοι να δουλέψουν με χαμηλούς μισθούς. Αλλά βρίσκοντας εύκολα έναν φυσιολογικό άνθρωπο, έχουν χάσει τη μπάλα και προσπαθούν να προσλάβουν πυρηνικούς επιστήμονες για δουλειά αρχειοθέτησης με μισθό ανύπαρκτο. Μόλις το βρούνε, θα του που πως έπρεπε να έχει πάει και στο διάστημα για να τον προσλάβουν.
δεν βρίσκουν *γιατί ζητάνε άτομα με μεγάλη εμπειρία που όμως θέλουν να τα πληρώνουν με 300 ευρώ. *γιατί προσλαμβάνουν την ωραία γκομενα που τους ξυνεται όλη μέρα χωρίς να αξίζει τη δουλειά.*γιατί σε έχουν όλη μέρα σαν το σκυλί χωρίς υπερωρίες χωρίς καν τον μισθό σου καμια φορά και θέλουν να εισαι και δημιουργικός!*σου φαίρονται σαν δουλο και σου λενε αμα σ αρεσει απο πίσω περιμένουν άλλοι 500.*χωρίς ένσημα ή πχ αν μείνεις έγκυος έφυγες κατευθείαν κτλ-εγώ βλέπω τόσα παιδια μορφωμένα, ταλαντούχα και που έχουν πολύ διάθεση και ανάγκη να δουλέψουν, ειδικά στους παραπάνω τομείς
μηχανικοί όλου του κόσμου ενωθείτε! θυμάμαι κάτι δουλίτσες 5-6 χρόνια πριν(προ κρίσης υποτίθεται) για ανασφάλιστους μηχανικούς με 400 ευρώ το μήνα!(για επαρχία μιλάω, μην μου επιτεθείτε παιδάκια!) ...τι ωραίες εποχές τότε που είχαμε δουλειά! από τότε επαγγελματίας σερβιτόρα και πολύ μας είναι, μόνο μην πάρεις κανένα κιλό σαν κι εμένα και δεν κάνεις ούτε για αυτό.. (για τίποτα τώρα που το σκέφτομαι..)
Δυσκολεύονται να βρουν γραμματείς, μηχανικούς, τεχνικούς, προσωπικό λογιστηρίων και ΙΤ με τόση ανεργία; Η έλλειψη εμπειρίας έχει βάση στους νέους γιατί όπου και να πάνε τους λένε ότι δεν έχουν την εμπειρία για να τους προσλάβουν, αφού κανείς δε τους προσλαμβάνει για να αποκτήσουν την εμπειρία. Αλλά έλλειψη δεξιοτήτων και διαθέσιμων υποψηφίων μου ακούγονται περίεργα...
Εμένα να δεις! Αλλά αν έχεις δουλέψει ως γραμματέας διοίκησης (ειδικά με "αριστερό" εργοδότη), μπορείς να καταλάβεις γιατί δεν βρίσκουν κάποιον να τους κάνει. Απλά γιατί δεν τους κάνουν ούτε τα άντερά τους
Δηλαδή, οι ελληνικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να βρουν "Προσωπικό για Λογιστήρια/Οικονομικά Τμήματα"; Μα η αγορά εργασίας βρίθει από αποφοίτους ΤΕΙ Λογιστικής, ενώ και οι Απόφοιτοι Τμημάτων ΑΕΙ εφαρμοσμένης οικονομίας/λογιστικής δεν είναι και λίγοι. Ούτε και το επίπεδό τους είναι και τόσο χάλια (ειδικά αυτών πχ της ΑΣΟΕΕ). Ή μήπως δεν μπορούν να βρουν "Προσωπικό για Διοικητική & Γραμματειακή Υποστήριξη";; Μου φαίνεται απλά απίστευτο. Και "Προσωπικό ΙΤ" σίγουρα μπορεί νε εξευρεθεί (ίσως όχι εύκολα άν προσφέρεις 500 ευρώ μισθό σε κάποιον που σπούδαζε -λόγω καταλήψεων, χαμένων εξεταστικών, κτλ- επί 7 χρόνια για να τελειώσει το Πολυτεχνείο). Κάποτε, ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε πεί ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο. Εάν ζούσε σήμερα θα έλεγε ότι είναι ένα απέραντο σουβλατζίδικο. Ο οικονομικα ενεργός πληθυσμός της Ελλάδας ξεπερνάει τα 4 εκ. Πόσοι ακριβώς μπορούσαν να απασχοληθούν στις επιχειρήσεις των «κακών καπιταλιστών»? Όπως τονίζει και ο Ν. Δήμου, η αλήθεια είναι ότι η χώρα μας χρεοκόπησε επειδή ακριβώς δεν είχε ποτέ της μεγάλο κεφάλαιο, ούτε πραγματική αστική τάξη (με τα καλά της και τα κακά της). Αρκεί να αναρωτηθούμε τί ακριβώς παράγει η χώρα μας (θα πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ για να βρούμε μερικές απαντήσεις της προκοπής), με τί κόστος το παράγει, τί ποσά ξοδεύονται για R&D και χρήση νέων τεχνολογιών. Και το σημαντικότερο: Πόσες ελληνικές επιχειρήσεις μπορούν να δώσουν ευκαιρίες απασχόλησης; Με όλο το σεβασμό, ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν απασχολεί ούτε έναν βιομηχανικό εργάτη και ο συμπαθής πρόεδρος του Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών είναι επικεφαλής εταιρείας μπαλονιών. Ακόμα και αυτοί δεν θα μπορούσαν να πουν ότι «δυσκολεύονται να βρουν υπαλλήλους», διότι δεν πολύ απλά, σχεδόν δεν έχουν υπαλλήλους. Ο πιο σημαντικός υπαίτιος για την κατάντια της Ελλάδας είναι το ότι παρέμεινε αιωνίως μια χώρα μικρομεσαίων. Και αυτό δεν θα το ομολογήσει κανείς, διότι όλα αυτά τα χρόνια αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι χάιδευαν τα αυτιά μας. Μιλούσαν για τους μικρομεσαίους «που είναι η ραχοκοκαλιά της χώρα μας» – δηλαδή χάιδευαν αυτούς που τώρα οδηγούν στον αφανισμό. Όπως ακριβώς στη δεκαετία του΄80 χρεοκόπησαν τα video clubs που ξεφύτρωσαν σε κάθε γειτονιά της Αθήνας, έτσι και τώρα χρεοκόπησε το σύνολο της παρασιτικής μας οικονομίας. Και είναι γεγονός πως (με τη φθηνή και ανασφάλιστη εργασία τους) σημαντική υπήρξε και η συμβολή των μεταναστών στη διατήρηση στη ζωή τέτοιων επιχειρήσεων, τη στιγμή που θα έπρεπε να έχουν κλείσει προ πολλού (και οι πόροι -οικονομικοί και ανθρώπινοι- να είχαν διοχετευθεί αλλού).Όσο και να φαίνεται παράλογο, όλα αυτά τα χρόνια, η μοναδική πιθανότητα (σχετικά) αξιοπρεπούς απασχόλησης ήταν το δημόσιο, οπότε η έξαφνη ανακάλυψη από ορισμένους της ύπαρξης ενός «μεγάλου, σπάταλου δημοσίου» είναι και ελαφρώς υποκριτική. Κανείς δεν τόλμησε να ομολογήσει το προφανές: Ότι όλη η Ελλάδα αποτελείται από mini markets, σουβλατζίδικα, ταβέρνες, salons de coiffure, καφετέρειες και video clubs. Καλά είναι όλα αυτά, αλλά μια οικονομία δεν μπορεί να αποτελείται μόνο από τέτοιες επιχειρήσεις (όπως ακριβώς και ένας ζωολογικός κήπος, θα πρέπει να έχει και κάτι πιο εξωτικό από αδέσποτους σκύλους, γάτες και σπουργίτια). Καλό είναι και το μπακάλικο της γειτονιάς, αλλά στην καλύτερη περίπτωση θα δώσει εργασία σε ένα παιδί για τα θελήματα. Ενδιαφέρουσα και η κριτική του καπιταλισμού/συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. Η πραγματικότητα όμως είναι οτι (καλώς ή κακώς) οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι οι μόνες που μπορούν να προσφέρουν απασχόληση σε άτομα με σπουδές και ευκαιρίες σταδιοδρομίας (γιατί έχουν μεσαία/ανώτερα στελέχη), που παρέχουν προγράμματα πρακτικής άσκησης και υποτροφιών σε φοιτητές/πτυχιούχους, που παρέχουν ουσιαστική εκπαίδευση στους υπαλλήλους τους (για να γίνουν περισσότερο παραγωγικοί) και που έχουν δυνατότητα να ασχοληθούν με την έρευνα και τεχνολογία (γιατί έχουν τις οικονομίες κλίμακας και τη ρευστότητα που τους το επιτρέπει να το κάνουν). Αντιθέτως, κανένα παντοπωλείο δεν χρηματοδοτεί πανεπιστημιακές έδρες, είναι χορηγός σε πολιτιστικές εκδηλώσεις ή υποβάλλει αιτήσεις για ευρεσιτεχνίες. Το οποιοδήποτε ΑΕΙ παρέχει τις θεωρητικές βάσεις για να μπορούν οι απόφοιτοί του να ασχοληθούν με την επιστήμη τους. Όλα τα υπόλοιπα τα μαθαίνει κανείς στην πράξη, στην επιχείρηση που θα απασχοληθεί. Πόσες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν Τμήμα Ανθρωπίνου Δυναμικού; (που να ασχολείται με εκπαίδευση των υπαλλήλων/job rotation/job enrichment, παροχή κινήτρων απόδοσης, επιμόρφωσης, κτλ). Πέραν από ένα γραφείο που κατά βάση ασχολείται με τα ένσημα και τη μισθοδοσία, ποιές επιχειρήσεις έχουν το κρίσιμο μέγεθος και (το σημαντικότερο) την κουλτούρα για να επενδύσουν στους υπαλλήλους τους;; Οι "Επαγγελματίες Πωλητές" (με εξαίρεση κάποια εκ γενετής ταλέντα) δεν είναι απόφοιτοι κάποιας σχολής, αλλά επαγγελματίες που έχουν εκπαιδευτεί από τους εργοδότες τους. Άν στην Ελλάδα οι εργοδότες «δεν μπορούν να βρουν καλούς πωλητές», μήπως να κοιταχτούν στον καθρέφτη για να δούνε ποιός φταίει γι' αυτό; Στην Αγγλία και διεθνώς, το πρόγραμμα εκπαίδευσης στελεχών της Marriott (όπου κάποιος ξεκινάει από σερβιτόρος στα ξενοδοχεία) έχει ίδια (άν όχι μεγαλύτερη αξία) με ένα πτυχίο κολλεγίου. Το ίδιο ισχύει για τη σχολή των McDonald's, και σε ανάλογο βαθμό, σε άλλους εργοδότες. Ο αδελφός μου στο Λονδίνο εργαζόταν σε μεσαίο κοσμηματοπώλη ο οποίος πλήρωνε τα δίδακτρα για να παρακολουθήσει ο υπάλληλός του μαθήματα γεμολογίας σε τοπικό κολλέγιο. Φαντάζεστε κάτι τέτοιο να ισχύει στην Ελλάδα;;