ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γυρνάω σπίτι. Χαρούμενη, φέρνοντας κάποια δωράκια. Ανυπομονώ να έρθει η αλλαγή του χρόνου. Ξεκινάει μια συζήτηση αν η αδερφή μου βοηθάει στο σπιτι. Ανέφερα σε ένα εντελώς χαλαρό πλαίσιο ότι δεν κάνει και πολλά πράγματα, ότι είναι ακατάστατη. Κάτι το οποίο ισχυειΞαφνικά νευρίασε άρχισε να μου λέει ότι είμαι ένα καταθλιπτικό, κομπλεξικό άτομο που έχω μόνο μέσα μου κακία.Της λέω πως δεν είναι πράγματα αυτά. Φεύγω πάω στο σαλόνι και έρχεται να συνεχίσει έναν καυγά που δεν είχα όρεξη να ανοίξω. Ερχεται και λέει " αφού δεν κάνω τίποτα δεν θα βοηθήσω ούτε για τη βασιλόπιτα", με δικιά μου απάντηση να είναι ότι βρήκε πρόφαση και θα πάω εγώ.Οπως σηκώνομαι κάνει την κίνηση να με χτυπήσει με το χέρι. Τρόμαξα και γύρισα φωνάζοντας "τι κάνεις".Με απάντηση ότι ήταν πλάκα. Δεν ήταν. Στη συνέχεια είπε έτσι και αλλιώς δεν μπορείς να αποδείξεις τι εκανα. Με έβρισε πολύ άσχημα όταν της είπα ότι τη λυπάμαι. Με αποκάλεσε τσουλ@, μ@λ@κισμενη. Ότι είμαι ξεφτιλισμενη και δεν αξίζει ούτε να με χτυπησει. ΤσιριζεΚαι ημουν ακόμη ψυχραιμη σε σχέση με αυτά που ακουγα. Της είπα ότι θα έπρεπε να την ηχογραφήσω για αυτά που λέει, που το παίζει ευαίσθητος άνθρωπος στον κόσμο. Τοτε πήρε το δώρο που της έκανα και το πέταξε από το παράθυρο. Λέγοντας μου οτι δεν υπάρχω για εκείνη. Έφυγα από το σπίτι γιατί δεν με άφηνε σε ησυχία. Με προσβαλλε συνεχώς. Και τώρα είμαι σε ένα παγκάκι μεσα στο κρύο χωρίς να μπορώ να τα πω πουθενά. Για αυτό το γράφω και εδώ. Και ενώ νιωθω έναν βαθυ πόνο, νιώθω μικρή στεναχώρια. Σαν μουδιασμένη.