ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ανησυχία δεν είναι στο να φανείτε "εύκολη." Απλώς αναρωτιέμαι: το πρώτο ραντεβού είναι για να γνωριστείτε και να νιώσετε άνετα ο ένας με τον άλλον. Να μιλήσετε για τα αγαπημένα σας χρώματα, αγαπημένα φαγητά και τα χόμπυ σας. Η ταινία (είτε στο χώρο του άλλου είτε στον κινηματογράφο) δημιουργεί απόσπαση, δεν σας φέρνει ούτε ένα βήμα πιο κοντά στη γνωριμία σας. Ειδικά εφόσον η ταινία είναι στο σπίτι του, αν πάτε, αυτόματα τού δίνετε πράσινο φως για κάτι περαιτέρω μεν, αλλά χωρίς δεσμεύσεις. (Χωρίς δεσμεύσεις επειδή αν μετά από εκείνη τη βραδιά δεν σας αναζητήσει ξανά, τότε γνωστοί καλοθελητές θα σας λένε "μα κι εσύ σπίτι του με την πρώτη πήγες, τι περίμενες να γίνει;")
Αν δεν σας νοιάζει ειλικρινά το σενάριο του να γίνει κάτι μεταξύ σας και μετά να εξαφανιστεί ο άλλος, τότε πηγαίνετε. Η παγίδα είναι η εξής: ότι δεν μπορείτε να είστε σίγουρη για το αν σας νοιάζει ή όχι μέχρι να συμβεί. Πιστεύω ότι η απόρριψη πονάει πάντα, ακόμα κι αν ήταν ένα πρώτο ραντεβού έξω, χωρίς καν φιλί, μετά το οποίο ο άλλος δεν επικοινωνούσε ξανά. Αν ξέρετε τον εαυτό σας και είστε σίγουρη ότι μπορείτε να διαχειριστείτε το ρίσκο της απόρριψης μετά την επαφή, δεν έχετε κάτι να φοβάστε.

Εσύ κουκλίτσα μου θέλεις να κάνεις σεξ μαζί του ή όχι; Ημαρτον πια με αυτό το εύκολη!