ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλημέρα σας! Έχω έναν προβληματισμό. Έχω μία φίλη με την οποία γνωριζόμαστε από μικρές. Οσο περνούν τα χρόνια έχουν αλλάξει τελείως τα ενδιαφέροντα μας. Όταν βλεπόμαστε η κουβέντα εξαντλείται το πολύ σε μία ώρα. Μετά δεν έχουμε να πούμε κάτι. Συνεχίζουμε και βγαίνουμε μαζί γιατί έχουμε η καθεμία πολύ λίγους φίλους. Τη πρωτοχρονιά τη κάλεσα σπίτι μου δεδομένου ότι κάθ χρόνο κάνουμε μαζί και δεν ήρθε διότι και καλά δούλευε. Εγώ πιστεύω ότι αυτό είναι μεγάλο ψέμα κάτι το οποίο με θλίβει έντονα καθώς εγώ την σκέφτηκα (γιατί μένει και μόνη της) και τελικά μου την έσκασε. Πέταξα κάτι σπόντες τις επόμενες μέρες....δε ξέρω αν τον έπιασε το νόημα. Σε λίγες μέρες έχει γενέθλια και θα κάνει μια μάζωξη 100χλμ από το σπίτι μου( εντός νομού). Δε θέλω να πάω. Πρώτον για την απαγόρευση και όλη τη κατάσταση. Γιατί να ρισκάρω να χρεωθώ 300 ευρώ για έναν άνθρωπο που ντεμί με εκτιμάει? Αν ήταν κοντά μου ναι. Αλλά τόσο μακρυα....γιατί να το κάνω? Θα το πληρώσει αυτή? Από την άλλη θα πάνε πολλά άτομα από την κοινή μας παρέα. (κάποιοι κ από άλλους νομούς) γιατί όλοι μας θέλουμε το τζέρτζελο. Κι εγώ θέλω να τους δω πολύ. Σκεπτόμενη όμως το περιστατικό της πρωτοχρονιάς με πιάνει το πείσμα. Αυτός με τον οποίο υποψιάζομαι ότι πέρασε τη πρωτοχρονιά δε θα πάει καν! Και θα πάω εγώ? Από τη μία δε με παίρνει να κάνω πολλές μαγκές γιατί μέεεεεχρι και οοοοταν γνωρίσω νέα άτομα τη θέλω να πίνω κανέναν καφε. Ακόμα κι αν βρω άτομα δεν είναι ότι δε τη θέλω καθόλου στη ζωή μου...Αλλά από την άλλη νιώθω ότι με ξεπουλάω ρε φίλε....δηλαδή γιατί να πάρ ω τόσο ρίσκο για έναν τέτοιον άνθρωπό. Αυτό της πρωτοχρονιάς μου έκανε μεγάλη καφριλα εε....Για την ιστορία μπορώ να πω ότι θα δουλεύω αλλά δε ξέρω πόσο πειστικό θα είναι. Τι να κάνω ρε παιδιά?