ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι περιστασιακός χρήστης κάναβης. Από προσωπικά μου βιώματα ξέρει ότι είμαι ενάντια σε αυτό αλλά δεν έχω το δικαίωμα να παρέμβω και να του το απαγορεύσω. Το μόνο που του ζήτησα είναι να μη το κάνει ποτέ μπροστά μου και να μη το μυρίσω ούτε για αστείο στα ρούχα του. Την πρώτη φορά που το έκανε με το άτομο που το έστριψε και πήρε μια τζούρα, θύμωσα και μου ζήτησε συγγνώμη και ότι έχω δίκιο. Τη δεύτερη όμως που ήμασταν σε κοινή παρέα με το που το μύρισα, δεν είπα τίποτα. Βγήκα έξω και επίτηδες μπήκα μέσα να δω τι θα κάνει. Το είχε στο χέρι και με το που με βλέπει κάνει μια ακόμη τζούρα και το αφήνει. Βγήκα έξω και κάθισα στη βεράντα εκνευρισμένη. Κάθισε δίπλα μου, μου έπιασε το πόδι και του τίναξα το χέρι. Σηκωθήκαμε και φύγαμε. Στο αμάξι του φώναξα ότι καταπάτησε αυτό που του ζήτησα, ότι μειώνει την αξιοπιστία του στα μάτια μου. Μου είπε ότι αυτός είναι ο χαρακτήρας του και δε θα αλλάξει. Κι όλο αυτό για να δικαιολογήσει αυτό το πράγμα. Έχουμε τέσσερις μέρες να μιλήσουμε. Εργαζόμαστε στον ίδιο χώρο. Εκείνος ρίχνει ματιές προς το μέρος μου, εγώ τον αγνοώ και φαίνομαι ότι είμαι αναστατωμένη. Είμαι έξαλλη και απογοητευμένη. Τον βλέπω και βροντάω τα πάντα. Αντάλλαξε την εμπιστοσύνη που του είχα, την αξιοπιστία και ότι καλό είχα για εκείνον με τρεις τζούρες. Τόσο φαίνεται πως αξίζω. Τρεις τζούρες.