ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο εγκλεισμός με κατέβαλε ψυχικά και σωματικά. Καταθλιπτικές και αυτοκτονικές σκέψεις έβγαιναν πλέον στην επιφάνεια. Δεν ήμουν πλέον ο εαυτός μου, έμενα στάσιμος, αδρανής και απόμακρος. Την πλήγωσα, γιατί ήμουν πλέον ανεπαρκής για εκείνη. Μέχρι που η υπομονή της εξαντλήθηκε. Έχασα την κοπέλα μου και καλύτερή μου φίλη. Και όμως, αυτό ήταν που με ξύπνησε επιτέλους. Ενώ αυτό θα ήταν το τελειωτικό χτύπημα για μένα, άντεξα, το ξεπέρασα. Χωρίς καν να κλάψω. Όχι από αναισθησία, αλλά από αισιοδοξία. Κατάφερα το σοκ αυτό να το διοχετεύσω σε δύναμη ψυχής. Και πλέον όλα τα βλέπω καθαρά. Επιτέλους, για πρώτη φορά στην ζωή μου, δεν φοβάμαι. Νιώθω ψυχικά δυνατότερος από ποτέ. Εκείνη έχει υψώσει ένα τοίχο γύρω της, φοβάται. Εγώ αυτόν τον τοίχο θα τον γκρεμίσω όμως. Όσα χτυπήματα και αν δέχομαι. Γιατί ξέρω ό,τι από πίσω, εκείνη θέλει και ελπίζει να τα καταφέρω. Και αυτό θα κάνω. Αν με ρωτήσουν ποτέ, για ποιο πράγμα είμαι πιο περήφανος απ' όσα έχω καταφέρει, θα απαντήσω αυτό. Ότι ένα γεγονός που κανονικά θα με διέλυε οριστικά, το έκανα κινητήριο δύναμη για να γίνω καλύτερος άνθρωπος.