ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 1 χρόνο λοιπόν γνώρισα μια κοπέλα. Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση και συνομήλικη μου αλλά ακόμα φοιτήτρια. Την γνώρισα σε μια δύσκολη φάση της ζωής της, μόλις είχε χωρίσει και είχε τα άγχη για το μέλλον της. Της συμπαραστάθηκα μέσα στην πρώτη καραντίνα με μηνύματα και κάναμε παρέα και δεν άργησε να δημιουργηθεί ένα ενδιαφέρον και από τις δυο μεριές. Τέλος πάντων το καλοκαίρι μετακόμισε οριστικά εντός του νομού που μένω και αρχίσαμε και την δια ζώσης επικοινωνία. Αποφασίσαμε στην αρχή να κάνουμε παρέα, να περνάμε όμορφα και άμα όλο αυτό καταλήξει κάπου γιατί όχι. Να μην τα πολυλογώ δεν χρειάστηκαν παραπάνω από 15 μέρες για να καταλήξει όλο αυτό σε κάτι παραπάνω από φιλία. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι δήλωνε κατασταλαγμένη και ότι δεν μπορούσε τους εγωισμούς. Από την αρχή μάλιστα με νουθετούσε ότι πρόβλημα προκύψει να μην κρατάω εγωισμούς αλλά να το συζητάω και γενικά μου έδωσε την εντύπωση ενός προσγειωμένου ατόμου. Βέβαια εντόπισα από την αρχή πως είχε θέματα με τον εαυτό της. Ανασφάλειες και γενικά βρίσκονταν σε μια συνεχόμενη άμυνα και θυματοποίηση χωρίς να υπάρχει λόγος, φαντάζονταν δλδ ότι πολλές φορές τις πετούσα μπιχτές για να την υποβαθμίσω γεγονός που δεν συνέβαινε. Με τον καιρό βέβαια κατάλαβα ότι είναι άτομο των δυο μέτρων και των δυο σταθμών, δηλαδή θα με έθιγε για κάτι που έκανε και θα το θεωρούσε μέγιστο παράπτωμα για την ηλικία μου η ίδια όμως θα έκανε το ίδιο σε πολύ χειρότερο βαθμό. Να μην τα πολυλογώ η δεύτερη καραντίνα και η ανωτέρω συμπεριφορά ήρθε κι έδεσε μαζί με κάποια παραπάνω προβλήματα και άγχη της. Δυστυχώς έκανε λάθη που δεν παραδέχονταν και όταν εγώ θα έκανα τα ίδια λάθη θα δεχόμουν επίθεση. Μάλιστα όταν μια φορά προσπάθησα να της εξηγήσω ότι όλο αυτό που κάνει είναι εγωιστικό δέχτηκα επίθεση και κουβέντες τύπου "δεν θέλω να μου ξαναστείλεις μνμ". Τεσπά η επικοινωνία μας διεκόπη ύστερα από έναν έντονο καβγά από μέρους της χωρίς λόγο περίπου πριν έναν μήνα. Δεν βρήκα το κουράγιο να ξαναστείλω μήνυμα γιατί όλο τον Δεκέμβριο και τον Γενάρη είχα να αντιμετωπίσω μια πολύ τοξική κατάσταση. Είχε χαθεί και η ερωτική έλξη και γενικά είχε κουράσει όλο αυτό. Ούτε η ίδια βέβαια μου έστειλε κάτι. Πριν μια εβδομάδα μαθαίνω ότι πέρασε μια μεγάλη στεναχώρια οπότε της έστειλα να συμπαρασταθώ. Ακολούθησε μια πολύ όμορφη συνομιλία που κράτησε πολλές ώρες μέσω μηνυμάτων και μάλιστα μέσα από τα μηνύματα άρχισε να μου εξιστορείται ότι πέρασε όλο αυτό το διάστημα ενώ μου ανέφερε πόσο καλά έκανα και της έστειλα να μιλήσουμε. Μόλις τελείωσε η συνομιλία ένιωσα πολύ όμορφα και θέλησα να κάνω άλλη μια προσπάθεια όχι τόσο στο ερωτικό κομμάτι όσο να ζήσουμε πάλι στιγμές όπως βόλτες, ταινίες, εξόδους και να συζητήσουμε ότι έγινε και γιατί έγινε. Μετά από λίγες μέρες αρχίζω πάλι να στέλνω μηνυματα αλλά δυστυχώς εισπράττω σχεδόν πάντα παγωμένες απαντήσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις μόνο αρκέστηκε να μου αναφέρει ότι δεν της αρέσουν οι παρεξηγήσεις (τις οποίες η ίδια δημιουργούσε) και ότι δεν δίνει σημασία όταν της κρατάνε μούτρα γιατί φαίνεται παιδική συμπεριφορά. Οι απαντήσεις τις πολλές φορές είναι μονολεκτικές και δεν θυμίζουν σε τίποτα τα μηνμύματα της προηγούμενης βδομαδας. Θέλησα να θίξω το γεγονός αυτό και η ίδια άρχισε να λέει άλλα λόγια να αγαπιώμαστε και δικαιολογίες του τύπου λέω λίγα και καλά και δεν θα αναλύσω γιατι την προηγούμενη φορά μιλούσα αλλιως. Όλη αυτή η αλλαγή συμπεριφοράς σε διάστημα 1 εβδομάδας δυστυχώς με έκανε να θυμηθώ γιατί σταμάτησα να της μιλάω έναν μήνα. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Δεν ξέρω τι συμπεριφορά είναι αυτή. Ξέρω ότι είναι δύσκολος και κλειστός χαρακτήρας αλλά δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την όλη κατάσταση λαμβάνοντας την μια παγωμένες απαντήσεις την άλλη αδιαφορία και μερικές φορές ενδιαφέρον. Όλη αυτη η κατάσταη βέβαια με έχει φτάσει στο σημείο να αναρωτιέμαι τι θέλω και ασχολούμαι αλλά από την άλλη θέλω να προσπαθήσω μια ακόμα φορά καθώς στεναχωριέμαι που μια καραντίνα δεν μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω λίγο ακομα έναν ανθρωπο μήπως και μπορέσω να βγάλω κάτι απ όλο αυτό.