ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διανυω το 31 ετος της ηλικιας μου.Απο αυτα τα 31 χρονια εχω ζησει περιπου τα μισα.Παιδικα-εφηβικα χρονια εως και τελος γυμνασιου,και τα τελευταια 3. Σε ολο το μεσοδιαστημα που μεσολαβησε απλως υπηρχα. Αρκετες δουλειες,με αρκετες ωρες δουλειας και αρκετα χρηματα. Δε μου αρκουσε. Πολλες διαφορετικες εμπειριες με πολλες γυναικες. Δεν αρκουσε. Πολλοι φιλοι,ξενυχτια και και και. Δεν αρκουσε τιποτα απο ολα αυτα,τιποτα. Παντα μεσα μου ενοιωθα αναξιος,παντα συγκρινα τον ευατο μου με τον οποιοδηποτε και παντα αυτος ο αλλος ηταν καλυτερος απο εμενα σε ολα. Χωρις να το καταλαβω ειχα ηδη εθιστει σε κατι το οποιο δεθελω να αναφερω,για 8 ολοκληρα χρονια. Μεσα σε αυτα τα χρονια τα εχασα ολα κ τα κερδισα παλι ολα πολλες φορες.Αλλα ο πολεμος με τον ευατο μου ηταν ανικητος. Μετα απο πολλες προσπαθειες και επισκεψεις σε ειδικους εδω και καποια χρονια εχω βρει αυτον που του χρωσταω πολλα κι ας μη το παραδεχεται. Αυτο που εχω διαπιστωσει ειναι οτι στα περισσοτερα προβληματα ευθυνοταν ο τροπος που αντιλαμβανομουν τα πραγματα. Παντα εριχνα το φταιξιμο σε εμενα,δε μπορουσα να πω οχι,δεν εβαζα ορια ..Παντα ζητουσα επιβεβαιωση,ειτε μεσα απο το σεξ,ειτε μεσω "επαινων "που ακουγα για τη συμπεριφορα μου κλπ κλπ Αυτα για λιγο με νεβαζαν και μετα παλι εψαχνα τι να κανω ωστε να τα ξανακουσω.Σφιγγομαι μεσα μου και μονο που το γραφω. Για να ερθω στο σημερα,θα πω οτι σιγουρα δεν ειναι ολα τελεια.Ουτε καν καλα.Φαινομενικα εχω ζησει πολυ καλυτερα χρονια. Μεσα μου ομως νοιωθω καλυτερα και πιο ηρεμος απο ποτε,κι αυτο αρκει για να νοιωθω γεματος. Ας αρχισουμε να ζηταμε λιγοτερα απο τον εαυτο μας κι αυτος θα μας δωσει περισσοτερα. Να ειστε καλα.