Δεν πιστεύω ότι το μέσο είναι το πρόβλημα, αλλά οι άνθρωποι. Προσωπικά, δε θα απαξίωνα έναν άνθρωπο επειδή τον γνώρισα στο διαδίκτυο, στο κλαμπ ή στο μανάβικο. Δε θα προεξοφλούσα την αξία του με τέτοιον τρόπο. Τώρα, αν ένα άτομο σκέφτεται ότι η αξία μου καθορίζεται από το γεγονός ότι με γνώρισε στο διαδίκτυο ή στη στάση του λεωφορείου κι ότι αντίστοιχα θα αφήνει τον εαυτό του να μου φέρεται άσχημα αν με γνωρίσει μέσω διαδικτύου αλλά αν με γνώριζε στη στάση του λεωφορείου θα με θεωρούσε αξία ευγένειας, μάντεψε ποιος έχει το θέμα.
Συνεπώς, δε θα κολλούσα στο μέσο ιδιαίτερα, αλλά προτείνω μια άμεση γνωριμία σε ασφαλές περιβάλλον προκειμένου να γνωρίσεις καλύτερα τον άλλον. Οι επικοινωνίες που τραβάνε χρόνια και έχουν χίλιες δύο δυσκολίες, δεν έχουν νόημα. Αυτό να κοιτάς.
Κατά τα λοιπά, πιστεύω ότι είναι λίγοι οι άντρες που μεγάλωσαν με τέτοιο τρόπο ώστε να σέβονται τις γυναίκες, να προσπαθούν στις ανθρώπινες σχέσεις τους, να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού τους για να μη σκέφτονται πιο θύμα θα τους παρέχει φροντίδα και προδέρμ. Οπότε, ζόρικη η πίστα. Αν ζεις σε έντονα πατριαρχική κοινωνία, όπου αν ένας άντρας φέρεται απλά φυσιολογικά κάνει χάρη και πρέπει να κάνουμε κολοτουμπες, θαρρώ ότι είναι δύσκολο μαζί με όλα αυτά να υπάρχει έλξη εκατέρωθεν και διαθεσιμότητα.
Τυχεροί όσοι τα κατάφεραν, όχι πιο ικανοί απαραιτήτως.
