ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να ήταν εδώ η γιαγιά μου και ο παππούς μου και να τους αγκαλιάσω... Να ετοιμάσω βαλίτσες και να φύγω για το όμορφο ορεινό χωριουδάκι που καθημερινά βλέπω στον ύπνο μου! Οι γονείς μου δεν ήταν ποτέ στο πλευρό μου και χώρισαν όταν ήμουν βρέφος. Πέρασα εφιαλτικές στιγμές που δεν θα άντεχε κανένας και από πατριό και συγγενείς που δεν με αποδέχτηκαν λόγω του διαζυγίου των γονιών μου και άκουσα " Χωρίσατε εσείς " Σήμερα με πήρε πολύ από κάτω που τα σκέφτηκα όλα αυτά... Έβαλα να ακούσω το " Rebel yell" και πολλή μουσική για να ξεχαστώ... Είναι κι αυτή η κορτιζόνη που με κάνει μελαγχολική όσο κι αν προσπαθώ να χαμογελάω... Καμιά φορά λυγίζω και κλαίω γιατί σκέφτομαι πόση δύναμη πρέπει να κουβαλάει ένας άνθρωπος όταν όλα όσα αγαπούσε έχουν φύγει , όλα μοιάζουν να έχουν χάσει το αρχικό τους έντονο χρώμα και εσύ να είσαι αισιόδοξη και χαμογελαστή??? Να κρύβεις και να πνίγεις τον πόνο σου πίσω από ένα χαμόγελο και να νομίζουν ότι είσαι χαζοχαρούμενη ... Δεν είμαι!!! Απλά πολεμάω να επιβιώσω σε έναν σκληρό κόσμο!!!!