ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να μήν μπορεί να χαρεί τις προσωπικές του στιγμές λόγω έλλειψης χώρου.Στα ημιδιαμονής όσες φορές έχουμε πάει δέν νιώθω άνετα κατ'αρχάς γιατί νομίζω ότι με κοιτάνε περίεργα στη ρεσεψιόν,ακόμα και άλλα ζευγάρια που τυχόν συναντήσουμε εκεί.Επίσης,έχω θέμα με την καθαριότητα,κι ενώ φαίνονται όλα καθαρά,εγώ δέν εμπιστεύομαι.Στο αυτοκίνητο πάλι δέν μπορώ γιατί κάθε φορά βγαίνω με λουμπάγκο,και επίσης επειδή αναγκαστικά πηγαίνουμε σε ερημικά σημεία,φοβάμαι για το τί μπορεί να μας συμβεί εκεί.Τα Σ/Κ,τώρα με την απελευθέρωση των μετακινήσεων,λείπουν οι γονείς του αγοριού μου και πηγαίνω σπίτι του,αλλά ούτε εκεί δέν ησυχάζω.Κάθε φορά που ακούω θόρυβο νομίζω ότι άνοιξε η πόρτα και γύρισαν,και τον βάζω κάθε τόσο να τους παίρνει τηλέφωνο λέγοντας τους άσχετα πράγματα,για να βεβαιωθούμε ότι όντως είναι στο εξοχικό τους.Η αλήθεια είναι τον πρήζω κάθε φορά,γίνομαι υπερβολική.Το αγόρι μου μου λέει πως από τη στιγμή που πρός το παρόν δέν έχουμε άλλες λύσεις,θα πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτές που έχουμε,και ότι είμαι περίεργη.Χθές συζητούσαμε γι'αυτό το θέμα,και μου είπε ότι πρέπει να χαλαρώσω,να είμαι πιό άνετη και να μήν τα μεγαλοποιώ όλα.Ακόμα μου είπε,πως άν δέν με αγαπούσε τόσο πολύ,δέν θα ανεχόταν τις φρίκες που τρώω σ'αυτό το θέμα.Έ αυτό ήταν που με πείραξε πολύ,και τσαντίστηκα.Μου είπε πως άν σκεφτόμουν σωστά,θα καταλάβαινα ότι αυτό που μου είπε ήταν καλό,και δείχνει πώς νιώθει για μένα.Εντάξει,δέν ξέρω,μπορεί να έχει δίκιο... Τελικά γίνομαι παράλογη του τύπου το ένα μου βρωμάει και το άλλο μου ξινίζει;