εγω παλι εχω απομυθοποιησει μερικους γυναικειους κωλους που τους εβλεπα με ρουχα μεχρι που τους ειδα με μαγιο.......
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
εγω παλι εχω απομυθοποιησει μερικους γυναικειους κωλους που τους εβλεπα με ρουχα μεχρι που τους ειδα με μαγιο.......
Κοιτά για μεγάλο έρωτα ναι όταν ξανα συναντηθήκαμε μετά από χρόνια! Αναρωτιόμουν τι του είχα βρει! Lol
Μπορείς να απομυθοποιήσεις κάποιον πριν καν βγεις ραντεβού.
Από την πρώτη συνάντηση όχι. Γενικά όμως ναι και ας μην άξιζαν αα χαρακτήρες. Όντως λουπα του μυαλού μας είναι!
Εξιδανίκευση vs πραγματικότητα.
Θυμάμαι το πρώτο ραντεβού με αδερφό συμμαθήτριας μου. Σπούδαζε ιατρική και βιοχημεία ταυτόχρονα ήταν 4 χρόνια μεγαλύτερος, ωραίος έξυπνος με πολλά ενδιαφέροντα και μεγάλη παρέα.
Βαρέθηκα την ζωή μου μαζί του, η συζήτηση πολύ επιφανειακή, δεν μοιραζότανε καμία του άποψη. Στρείδι από τα λίγα, δηλαδή και πιο την πιο απλή ερώτηση να έκανες δεν είχε κάτι να απαντήσει.
Σκέφτηκα μήπως εγώ τον ξενέρωσα στην αρχή αλλά μου ζήτησε να ξανά βγούμε την επόμενη μέρα και έκανε ενεργές προσπάθειες για να μου τραβήξει το ενδιαφέρον.
Τι να κάνεις έναν έξυπνο μορφωμένο άτομο όταν φοβάται να πει την γνώμη του ακόμα και για ασήμαντα ζητήματα;
Άρα μιλάμε για πλατωνικό έρωτα. Προφανώς και τον μεγάλοποιησες στο μυαλό σου, εξου και ξενέρωσες στο πρώτο ραντεβου. Έκανες σενάρια η έβλεπες αυτό που ήθελες. Το κιόλας με 1 λ καλέ!
στο πρώτο είναι ήδη αργά
Δεν συνηθίζω να μυθοποιώ ανθρώπους -τουλάχιστον πριν τους γνωρίσω- ώστε μετά να μη χρειαστεί να τους προσβάλλω που δεν πιάσανε τα φαντασιόπληκτα στάνταρς μου
Kαι πολύ καλά κάνεις. Απλά ακόμα και η πραγματικότητα κάποιες φορές ξεπερνάει κατά πολύ τη φαντασία (προς το πολύ χειρότερο...)
Τον έφαγες μωρέ τον άνθρωπο, νταξει καταλάβαμε έριξες άκυρο ακόμα και στον μεγάλο σου έρωτα, πρέπει να τον ξεφτιλησεις κι όλας;;