μικρή είσαι ακόμα, μην βιάζεσαι θα έρθουν όλα στην ώρα τους
δεν σου άρεσε κανένας ας πούμε από το σχολείο φροντιστήριο? έστω να έχει νοιώσει ενθουσιασμό?
από την μία λες λέτε να μείνω μόνη και μετά καλύτερα να μείνω μόνη μας έχεις μπερδέψει
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
μικρή είσαι ακόμα, μην βιάζεσαι θα έρθουν όλα στην ώρα τους
δεν σου άρεσε κανένας ας πούμε από το σχολείο φροντιστήριο? έστω να έχει νοιώσει ενθουσιασμό?
από την μία λες λέτε να μείνω μόνη και μετά καλύτερα να μείνω μόνη μας έχεις μπερδέψει
Ναι όντως συμφωνώ μαζί σου ! Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό του αντρικού πληθυσμού που σκέφτονται με αυτό το τρόπο ! Αλλά δυστυχώς πλέον αυτό ισχύει και για τα δυο φύλα. Οι σχέσεις έχουν καταντήσει να είναι ρηχές και να μην βασίζονται στο συναίσθημα και στον έρωτα . Η αλλοτρίωση της σημερινής εποχής δυστυχώς έχει αγγίξει και τις ερωτικές σχέσεις ! Είναι εφήμερες και όχι πραγματικά ουσιαστικές ! Δεν υπάρχει πλέον διάθεση , θέληση και χρόνος για επένδυση στην αναζήτηση της πραγματικής αγάπης και έρωτα !
Αυτή την ερώτηση-απορία και τον φόβο μήπως μείνει κανείς μόνος/η, πιστεύω πως έχει συμβεί σε αρκετούς ανθρώπους. Μιλάει απλά η απογοήτευση και η ανεκπλήρωτη προσδοκία στο να βρεθεί κάποιο άτομο σωστό στη ζωή μας. Δεν έχεις άδικο με την εξομολόγηση που μας έγραψες. Είναι θέμα τύχης να βρεις τον άνθρωπό σου και εσύ ακόμη έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου για να συμβεί. Βασικά κατανοώ τη θλίψη και το κενό που αισθάνεται κανείς που είναι μόνος/η, αλλά και η απελπισία δεν οδηγεί πουθενά.