ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρίν από μερικές ημέρες γνώρισα τον ξάδερφο του αγοριού μου,και με το που τον είδα,έπαθα!Ξέρω πόσο άσχημο είναι αυτό,αλλά είναι κάτι που ούτε ήθελα να συμβεί,ούτε μπορώ να το ελέγξω.Μου κάνει εντύπωση,γιατί πρώτη φορά μου συμβαίνει να δώ κάποιον και να κεραυνοβοληθώ.Επίσης,η σχέση με το αγόρι μου είναι πολύ καλή,οπότε δέν υπήρχε λόγος να ξενοκοιτάξω ή να ψαχτώ.Το θέμα είναι ότι τον σκέφτομαι συνέχεια,δέν μπορώ να ηρεμήσω,και έφτασα στο σημείο να έχω φαντασίωση με εκείνον σε προσωπικές στιγμές με το αγόρι μου.Το χειρότερο είναι ότι βρήκε δουλειά στην πόλη μας,και από εδώ και πέρα οι συναναστροφές μας θα είναι πολύ συχνές.Όποτε τον βλέπω,νιώθω υπέροχα και απαίσια ταυτόχρονα.Εχθές το αγόρι μου μου είπε πως θα ήταν καλή ιδέα να του γνωρίσω κάποια από τις φίλες μου.Όταν μου το είπε ένιωσα τέτοια ζήλεια που αντέδρασα κάπως νευρικά,ευτυχώς το αγόρι μου δέν κατάλαβε τίποτα.Τα έχω χαμένα,ειλικρινά.Υπάρχει κάποια λύση γι'αυτό;Μπορεί να είναι κάτι παροδικό και θα μου φύγει άν δέν δώσω περισσότερο σημασία;Ούφ,μακάρι να μήν τον είχα γνωρίσει ποτέ.