ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι με έναν άνδρα 30 χρόνων εδώ και 1 μήνα μαζί . Τον γνώρισα μέσω μιας φίλης μου μιλούσαμε στα social 4 μήνες και έπειτα αποφασίσαμε να βγούμε και ραντεβού , μιας και ζούσαμε σε διαφορετικές περιοχές 1 ώρα δρόμο . Εγώ δεν ήθελα να κάνω σχέση από απόσταση το θεωρώ δύσκολο και ακατόρθωτο μέχρι που αποφάσισα να το τολμήσω με τον συγκεκριμένο άνδρα μιας και μου αρέσει αρκετά . Όμως εδώ και 1 μήνα μου κάνει ζηλιες στο τηλέφωνο κάθε μέρα μιλάμε με βιντεοκλήση και βρισκόμαστε τα Σαββατοκύριακα μιας και της καθημερινές δουλεύουμε και οι δύο . Όταν με περνει τηλέφωνο καθημερινά με ρωτάει πως είμαι μου λέει πως του λείπω αλλά αν πω ότι θα βγω βόλτα και θέλω αυτές της ώρες που θα είμαι με την παρέα μου να μην μιλήσουμε γίνεται έξαλλος και κάνει τα αντίθετα από αυτά που του λέω περνει όλο τηλέφωνα και ρωτάει τι ώρα θα γυρίσω σπίτι να μιλήσουμε ... Εγώ απλά θέλω τον προσωπικό μου χώρο και εφόσον είναι μακριά εγώ βγαίνω με της παρέες μου εννοείται και τον σκέφτομαι και μου λυπει απλά δεν μπορώ να είμαι κολλημένη στο κινητό να περιμένω να μιλήσουμε . Του έχω εξηγήσει πως αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ας το αφήσουμε καλύτερα να μην προχωρήσουμε γιατί εγώ η προηγούμενη σχέση που είχα με ζήλευε πολύ και είχα πολλά προβλήματα ακόμη και ρούχα μου έσκισε ο πρώην μου για να μην τα ξαναφορεσω γιατί ζηλεύε . Έφυγα από μια τοξική σχέση με ζηλιες , φωνές , και ένα σωρό άλλες καταστάσεις και δεν θέλω πάλι να είμαι σε μια τέτοια σχέση . Ο ίδιος μου είπε να μαζέψω τα πράγματα μου και να πάω εκεί που μένει να μείνω μαζί του και ως τα Χριστούγεννα να αρραβωνιάστουμε και να ήμαστε για πάντα μαζί . Όλο αυτό με πιέζει πολύ και τώρα σε καμία ώρα θα συναντηθούμε και αντί να νιώθω χαρούμενη που θα τον δω νιώθω ένα ανχος και ένα σφίξιμο και αυτό δεν είναι φυσιολογικό . Τον θέλω στην ζωή μου μου αρέσει σαν άνδρας σαν προσωπικότητα αλλά για να προχωρήσω παρακάτω με έναν άνθρωπο θα πρέπει να τον ξέρω χρόνια και αν όχι χρόνια θα πρέπει να τον ξέρω αρκετό καιρό για να πάρω κάποιες αποφάσεις ... Είμαι πολύ μπερδεμένη το μόνο που ξέρω είναι πως δεν μπορώ να αφήσω την δουλειά μου εδώ την οικογένεια μου και να φύγω σε ένα άλλο μέρος που δεν ξέρω κανέναν και στο τέλος δεν ξέρω και αν θα περνάω και καλά ...