Πού σπουδάζεις παιδί μου, αφού είπες τα παράτησες όλα κι έφυγες.
Σε χώρες γερμανόφωνες όπως Ελβετία, Αυστρία και στην ίδια τη Γερμανία η αναγνώριση του πτυχίου σου είναι μονόδρομος, ώστε να βρεις εργασία στον τομέα σου και εκτός εργοστασίων, φάμπρικας και γενικώς χειρονακτικης εργασίας.
Η αναγνώριση είναι πολύ δύσκολη διαδικασία και δεκτά γίνονται πτυχία μόνο γνωστών πανεπιστήμιων και όχι τα διάφορα σεμινάρια που πουλάνε πλέον με τα κιλά- δυστυχώς ακόμη και το Καποδιστριακο μπήκε σε αυτό το τρυπάκι.
Ως κάτοικος μιας εξ αυτών των χωρών θα σου έλεγα ότι αν η κοινωνική ζωή για εσένα είναι ψηλά στην κλίμακα καλής διαβίωσης τότε γύρνα πίσω. Θα νιώθεις μια ζωή ότι είσαι φιλοξενουμενη. Όσο για τους ντόπιους...
Πέρα από αυτό τα χρήματα από την εργασία ακούγονται ίσως πολλά, αλλά στο τέλος δε μένει τίποτα, γιατί οι τιμές είναι προσαρμοσμενες στο συγκεκριμένο επίπεδο διαβίωσης.
Αν δεν καταφέρεις να μάθεις σωστά τη γλώσσα (όπως η πλειοψηφία των μεταναστών) είναι αδύνατον να βρεις θέση σε ένα γραφείο. Θα φυτοζωεις μεγαλώνοντας τα παιδιά της αδερφής σου.
17.7.2021 | 09:49
Τι είναι σωστό;;
Καλημερα φίλοι μου!θα σας πω κι εγώ με την δίκη μου σειρά την ιστορία μου και για ήθελα πολύ να ακούσω την γνώμη σας..
Η αδερφή μου μένει στο εξωτερικό με τον άντρα της,σε μια χώρα στην Οποία δεν έχουμε κανέναν συγγενή πέρα από μια θεια μου με την οποία όμως δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις..Τον Σεπτέμβρη του ‘20 μου ζήτησε η αδερφή μου μιας και τα μαθήματα της σχολής είναι εξ αποστάσεως αν μπορώ να πάω να την βοηθήσω με το μωράκι της μιας και είχε ξεκινήσει μια σχολή.ευχαριστως δέχτηκα,παραιτήθηκα άφησα την ζωή μου και μέσα σε λίγες μέρες τα μάζεψα όλα και έφυγα..βρήκα μάλιστα και μια δουλειά ..οι μήνες πέρναγαν και εγώ είμαι ακόμα εδώ..Ζω πλέον στην Ελβετία. Όλοι μου λένε ότι εδώ θα έχω μια καλύτερη ποιότητα ζωής θα μου ανοίξουν πόρτες,ότι η Ελλάδα έχει τελειώσει εδώ και χρόνια.Σκεφτομενη όλα αυτά αποφασισα και εγώ να μείνω άλλωστε δεν μπορώ να αφήσω το μικρο μου ανιψακι.ειναι πλέον σαν παιδί μου..
Το πρόβλημα μου είναι ότι πλέον νιώθω ότι δεν έχω καθόλου προσωπικό χώρο ,μένουμε Όλοι μαζί κι αν αποφάσιζα να μείνω μόνη δεν θα μπορούσα να συντηρηθώ κάθως ο μισθός μου είναι πολύ χαμηλός και την γλώσσα δεν την έχω μαθει καλα για να μπορέσω να ασχοληθώ με τον τομέα που σπουδάζω!Ξερω ότι εδώ θα μπορώ να έχω μια καλή ζωή και θα είμαι καλα οικονομικά,απλά νιώθω μια τεράστια πίεση.πλεον όπως ανέφερα και πάνω νιώθω σαν μαμά.ξυπναω το πρωί πάω τον μικρο στο παιδικό,στο ένα μου ρεπό πρέπει να τον φροντίζω μέχρι να έρθουν οι γονείς του,το απογεύματα πάλι θα είμαστε μαζί,θα τον ταΐσω θα παίξουμε θα τον βάλω για υπνο..Οι άνθρωποι εδώ είναι αρκετά κρύοι και η παρέα που έχω βρει ναι μεν περναω ευχάριστα αλλά δεν θα είναι ποτέ το ίδιο με τους φίλους μου στην Ελλάδα..άλλωστε και η ζωή τους εδω και οι συνηθειεσ Είναι πολύ διαφορετικές..θα ήθελα πολύ να γυρίσω πίσω απλά φοβαμαι ότι δεν θα είμαι καθόλου καλα οικονομίκα στην Ελλάδα και νιώθω σαν να κρεμάω την αδερφή μου.εμεινε πάλι έγκυος και δεν ξέρω αν θα μπορέσουν χωρίς καμία βοήθεια..
5
