ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες πήγα να κάνω τη δεύτερη δόση του εμβολίου. Ο νοσηλεύτης με ρώτησε αν είμαι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας, απάντησα μονολεκτικά ότι είμαι αριστερόχειρας, του είπα ότι την πρώτη φορά μού έκαναν το εμβόλιο από το δεξί, μου εξήγησε πώς θα μου το κάνουν τώρα. Μόλις μου έκαναν το εμβόλιο, με ρώτησε αν νιώθω καλά, κούνησα καταφατικά το κεφάλι. Με κοιτάει και μου λέει χαμογελαστά "είστε λίγο λιγομιλητη ή μου φαίνεται;" Δε θυμάμαι τι απάντησα κι έπειτα έφυγα. Εντωμεταξύ και την προηγούμενη φορά που πήγα για την πρώτη φορά μού είπε ο γιατρός "δε μιλάς πολύ". Ευγενικοί ήταν οι άνθρωποι και δεν θα το είπαν για κακό, αλλά εγώ στεναχωρήθηκα με μένα. Δεν ξέρω τι πρέπει να λέω, λέω τα απαραίτητα, δε μιλάω πολύ αλλά τι κυριότερο είναι ότι έχω άγχος και αμηχανία όταν είμαι με κόσμο. Το είχα καταπολεμήσει προ κορονοϊού με πολλή προσπάθεια και είχα φτάσει σε πολύ καλό επίπεδο, αλλά μετά από 1,5 χρόνο εγκλεισμού με έπιασε πάλι. Έγινα πάλι αντικοινωνική και αμήχανη, δεν μπορώ να μιλάω πολύ, έχω άγχος μπροστά στον κόσμο και νιώθω πως όση προσπάθεια έκανα πήγε χαμένη.