ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθές πήγα να κάνω την δεύτερη δόση του εμβολίου,και όταν μπήκα στον ειδικό χώρο,τα μάτια της κοπέλας που θα μου έκανε το εμβόλιο,κάτι μου θύμησαν,αλλά δέν έδωσα σημασία.Συγκρίνοντας με την προηγούμενη φορά,τώρα δέν ένιωσα ούτε κάν το τσίμπημα,και μου έκανε εντύπωση το πόσο απαλό χέρι είχε.Αφού μου έκανε το εμβόλιο και πέταξε τη σύριγγα,κατέβασε για 2 δευτερόλεπτα τη μάσκα και μου είπε "εγώ είμαι".Ήταν η κοπέλα με την οποία είχαμε χωρίσει πρίν από 5 χρόνια και τότε τελείωνε τη Νοσηλευτική.Δέν μπόρεσα να την αναγνωρίσω με τη μάσκα,είχε αλλάξει και χρώμα στα μαλλιά.Έτσι όμως ήταν και τότε,πολύ γλυκειά,και κάθε άγγιγμα της ήταν σάν χάδι.Δέν μπόρεσα να της πώ τίποτα γιατί μπήκε ο επόμενος.Την έψαξα στα social και δέν την βρήκα.Έχω τα τηλέφωνα της,αλλά δέν ξέρω άν ισχύουν,και πιό πολύ φοβάμαι μήπως την ενοχλήσω,δέν ξέρω πώς είναι στη ζωή της.Τα τελευταία 2 χρόνια έλειπα στο εξωτερικό και έχω ξεκόψει και από τους κοινούς μας γνωστούς.Σκέφτομαι να πάω να την περιμένω έξω από το εμβολιαστικό κέντρο,αλλά δέν ξέρω ποιές ώρες.Έχω τρελαθεί,ξαναβρήκα το κορίτσι μου,και δέν βρίσκω λύση.