Το πρόβλημα μου ξεκινάει από την εφηβεία μου που άρχισα να καταλαβαίνω πολλά πράγματα. Όπως ότι ζούσα σε ένα περιβάλλον που ο πατέρας μου ήταν εθισμένος στο αλκοόλ. Όσο ήμουν μικρή δεν έδινα καθόλου σημασία τα προβλήματα άρχισαν στα 17 μου που έκανα την πρώτη μου σχέση . Με το αγορι που ήμουν τότε ήταν από το ίδιο μέρος με εμένα ήξερε την οικογένεια μου ήξερε τα πάντα. Στον 1 χρόνο αρραβωνιαστηκαμε όλα έγιναν γρήγορα ήθελα να φύγω από το σπίτι να ζήσω μακριά από αυτό το περιβάλλον που ζούσα πίστευα πως θα είναι καλυτερα. Μετά από 3 Χρόνια χώρισα ενα απόγευμα πηγαίνω σπίτι του αγοριού μου με πιάνει η οικογένεια του και μου λέει συγκεκριμένα ο πατέρας του αγοριού μου λέει στα τσακιδια να πας που πίστευες εσύ με τέτοιο πατέρα ότι θα γυρίσει ο γιος μου να σε κοιτάξει εμείς έχουμε λεφτά είπε έβαλες την περιουσία στο μάτι και πας να τον τυλιξεις και μου είπε κιόλας ότι επεξε ότι επεξε μαζί σου ο γιος μου τώρα σήκω και φύγε μην σε ξαναδούμε στα μάτια μας . Έχασα την γη κάτω απο τα πόδια μου το αγορι μου να με βρίζει να λέει δεν θέλω να σε παντρευτώ δεν έχεις περιουσία δεν έχεις τίποτα ο πατέρας σου κάθε μέρα πίνει η μάνα σου είναι καθαρίστρια είστε ένα τίποτα ακριβώς αυτό μου είπε και άλλα πολλά που για χρόνια εμεινα μόνη. Η ιστορία όμως δεν έχει τέλος γιατί είπα να ξαναδώσω μια ευκαιρία στον εαυτό μου να με αγαπήσει επιτέλους κάποιος και έκανα μια όμορφη σχέση που κυλούσε τόσο όμορφα μόλις γνώρισε την οικογένεια μου το αγορι μου και έμαθε πως ο πατέρας μου είναι αλκοολικός απομάκρυνθηκε και αυτός και με άφησε. Και κάπου εδώ θα πω ότι εγώ τι φταίω ??? Ουρλιαζω μέσα μου πονάω αντί να αγαπήσουν εμένα να πονέσουν έμενα τους νοιάζει τί είναι οι οικογένεια μου ? Ο πατέρας μου είναι αυτός που είναι είναι μεγάλος πλέον και δεν πίνει όπως έπινε παλιά. Γιατί να με αφήνουν για τον πατέρα μου δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω ποτέ!