Σ όλες μου τις σχέσεις, είμαι μόνιμα αυτός που αφοσιώνεται που προσπαθεί με κάθε τρόπο να το κάνει να λειτουργήσει, πριν πάει παρακάτω, και συνήθως η άλλη πλευρά απομακρύνεται, για σπουδές, για απόσταση ή γιατί απλά δεν λειτούργησε επαρκώς η κατάσταση. Και εγώ, πριν συνεχίσω μένω με το συναίσθημα ότι δεν ήμουν αρκετός για ακόμα μια φορά.
Αυτό που θέλω να πω όμως είναι, ότι σπανίζουν σήμερα άνθρωποι που προσπαθούν,που δίνονται,που το ζουν χωρίς περιορισμούς και όρια, για αυτό όσο και να μην απογοητεύεσαι , να μην αλλάξεις για τίποτα και κανέναν. Είναι πολύτιμα τα όσα περιγράφεις και ο σωστός άνθρωπος θα τα αγκαλιάσει χωρίς τέλος, μέχρι τότε επένδυσε σε σένα και θυμήσου ότι δεν υστερεις κάπου, απλά εν τέλει υστερούσε αυτή η σχέση, θες γιατί ήταν η χρονική στιγμή, θες γιατί δεν κολλάγατε όντως τόσο πολύ δεν τέλει.Πικρό και δύσκολο να το καταπιεις αλλά είναι η τωρινή πραγματικότητα.
10.9.2021 | 15:59
Μεσα στο μυαλό μου
Την αγαπουσα παρα πολυ εξ αρχής. Δεν είχα ματια για αλλη. Την προσεχα και την ειχα προτεραιοτητα μου. Με γεμιζε το συναίσθημα της δοτικοτητας, δεν την ειχε προσεξει ποτε κανεις και αυτο με εκανε να νιώθω ιδιαιτερη ευαισθησια απεναντι της.
Μου εδωσε πολυ αγαπη επισης, τρυφερότητα και ενιωθε οτι ήμουν ο, τι καλυτερο ειχε συναντησει. Απολυτη χημεια ερωτικα και συναισθηματικά.
Ο καιρός ομως περνούσε. Ενιωθα οτι με βαριοταν σιγα σιγα. Ο ελευθερος μας χρόνος λιγοστός, η ερωτική διαθεση απο μερους μου παντα εκει, οχι απο τη μερια της όμως. Κουραση και ρουτίνα.
Θελησε τελικα να το αφησει και να γνωρισει ενα ατομο πιο περιπετειωδες, καινουργιο, ενδιαφέρον.
Ο έρωτας φευγει μου είπαν ... Ισως οχι σε ολους, σε κάποιους ανθρώπους.
Γιατι φευγει; πως φευγει;
Η αγαπη ομως ειναι εκει ελεγες.
Η ανία ειναι συναίσθημα ισχυροτερο της αγαπης;
Για όλους τους απλούς και αφοσιωμένους στο/στη συντροφο τους ανθρώπους, τους δεδομένους λοιπόν, αυτό το δημοσίευμα.
Υ.Γ. Μου λείπεις ρε κουκλίτσα μου
6
