Πρώτη φορά βλέπω εξομολόγηση με την οποία να ταυτίζομαι τόσο πολυ! Επέλεξα φέτος (λάθος μου) να κάνω το μεταπτυχιακό μου. Έπρεπε να το χω παραδώσει έως τον Αύγουστο αλλά μετά από πολλά κλάματα, αποφάσισα να ζητήσω χαρτί από γιατρό και να καταφέρω να παρω παράταση κατάθεσης. Δεν το ήξερα πως γίνεται και από ότι έμαθα γίνεται πολυυυυ συχνά. ( είχα οντως λόγω να ζητήσω χαρτί από γιατρό καθώς αντιμετώπισα θέματα υγείας στον οικογενειακό μου κυκλο)
11.9.2021 | 06:22
Κενό
Μου μένει η συγγραφή της μεταπτυχιακης διατριβής για να πάρω το μάστερ μου και αυτή την περίοδο νιώθω ότι απλά δεν έχω τη δύναμη, θα σκάσω από τη στεναχώρια μου. Ξέρω ότι πρέπει να αγνοήσω όλα τα υπόλοιπα, αλλά δεν έχω καμία βοήθεια από τον καθηγητή, ο οποίος μόνο απάνθρωπος είναι, με μειώνει συνεχώς και με προσβάλλει. Δεν έχω όρεξη καν να τα βλέπω. Επιπλέον, δεν έχω κανένα άτομο δίπλα μου να με στηρίξει, έχασα τη δουλειά μου και είμαι όλη μέρα κλεισμένη, χώρισα σχετικά πρόσφατα, ένα άλλο παιδί που με φλερτάρει στέλνει μπερδεμένα σήματα, οι λιγοστές φίλες που είχα ανακάλυψα ότι κάνουν πισώπλατα πράγματα για αυτό απομακρυνθηκα, η οικογένεια μου είναι απούσα σε όλα παρόλο που μένω μαζί τους. Δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρω.
4
