ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σας εχει τυχει ποτε αυτo; Εμενα η ζωη μου ολη ειναι αυτη η φραση. Απο το σχολειο ακομα, πχ μπορει να με ηθελε η πιο ωραια του σχολειου αλλα εκεινη η αδιαφορη κοπελιτσα που δε την κοιταει κανεις αλλα εμενα μαρεσει, μαντεψτε...δε με ηθελε. Στις πανελληνιες διαβασα τοσο που επαθα υπερκοπωση, μαντεψτε, εχασα τη σχολη για 5 μορια και σπουδαζω κατι τελειως διαφορετικο. Γενικα οποτε θελω κατι πολυ, ερχονται τα πανω κατω. Σα να εχω ολες τις καταρες των Φαραω. Για να καταλαβετε, τις σπανιες φορες που ηθελα κατι και το καταφερα (ασημαντα πραγματα) δε το χαιρομουν γιατι περιμενα ποτε θα μου συμβει κατι κακο. Και οντως οταν σπανια μου συνεβαινε κατι καλο, αμεσως μου συνεβαιναν αλλα 10 κακα. Δε ξερω πως να το εξηγησω καλυτερα αλλα θα ηθελα και μια γνωμη απο καποιον. Οταν θες κατι πολυ, προσπαθεις κι ας απογοητευεσαι συνεχως ή τα παρατας γιατι οτι ειναι να γινει θα γινει; Και το αστειο ειναι οτι για τους υπολοιπους ειμαι γουρλης. Οποτε γνωριζω καποιο ατομο, και ο πιο ακυρος να ειναι, ξαφνικα απ το πουθενα βρισκει μια καλη δουλεια και αποκταει και προσωπικη ζωη. Παραδειγμα αποτελει ενα ατομο που γνωρισα προσφατα, 28 και παρθενος. Δεν ειχε κανει ποτε του σχεση, μεχρι που ξεκινησαμε να κανουμε παρεα και σε μια εβδομαδα εκανε σχεση. Δεν αντεχω αλλο αυτη τη γκαντεμια...Εννοειται χαιρομαι με τις χαρες των γυρω μου αλλα εμενα δε με σκεφτεται κανεις. Ποτε θα νιωσω επιτελους ευτυχισμενος; (εστω και για λιγο τουλαχιστον να δω πως ειναι)