Τραβατε με κι ας κλαιω
27.9.2021 | 19:33
Ή εστω τηλεφωνα
Το Σαββατο τον ειδα ξανά για πρωτη φορα μετά το χωρισμο μας, σε κοινη παρεα. Δεν ηξερα καν οτι θα ειναι εκει.
Ημασταν φοβερα απομακροι, δεν τον κοιτουσα, δεν μου μιλουσε.
Ωσπου φευγοντας, μενουμε οι δυο μας. Χωρις να το εχουμε συνεννοηθει.
Μου προτεινει να με παει σπιτι, του λεω οχι, επιμενει, υποκυπτω.
Μου λεει να ανεβει, η ιδια ιστορια.
Ερχεται σπιτι μου, μιλαμε, μου λεει οτι δεν ξερει τι θελει .. και να παμε μεσα. του λεω να του στρωσω στον καναπε.. κατηληγουμε στο κρεβατι μου, και κοιμομαστε αγκαλια, χωρις να εχει προηγηθει το ανειπωτο.
Το πρωι φευγει σαν κυνηγημενος.
Γιατι ηρθε ομως; Να κανει τι;
Θα θελα τοσο να θελει, να γυρισει, να του πω ποσο μου ελειψε κ ποσο παλευω τοσο καιρο να συνηθισω την απουσια του..
Αντ αυτου εμεινα να ξανα βιωνω τον χωρισμο καρε καρε..
**χωρισαμε κοινη συναινεση γιατι δεν τραβουσε
5
