Φύγε από Ελλάδα αύριο κιόλας. Δεν ανήκεις στους γονείς σου και είμαι σίγουρος ότι και αυτοί θέλουν το καλύτερο μέλλον για σένα. Ούτε θες να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου με μισθό της πείνας.
Στην χειρότερη γυρνάς πίσω αν δεν κάτσει η κατάσταση στο εξωτερικό.
19.11.2021 | 13:12
;
Είμαι σε μια σχέση εδώ και 3 χρονια με το αγόρι μου τα δύο εκ των οποίων συγκατοικουμε. Εγώ έχω βρει μια δουλειά στο αντικείμενο των σπουδών μου με πολύ λίγα χρήματα όμως. Το αγόρι μου αποφάσισε πως θα φύγει να πάει εξωτερικό γιατί εδώ δεν έχει κανένα μέλλον, δεν έχει σπουδάσει και κατι και τα χρήματα που παίρνει εδώ είναι πολύ λίγα. Την προοπτική του εξωτερικού δεν την είχα σκεφτεί ποτέ. Όχι γιατί οι συνθήκες είναι ιδανικές για να ζήσω εδώ αλλά γιατί είχα συμβιβαστεί με το ότι κατάφερα να έχω μια σχετικά φυσιολογική ζωή με λίγα χρήματα αλλά με ένα σπίτι, κάποιους φίλους, την οικογένεια μου και τον άνθρωπο που αγαπώ. Βρισκομαι λοιπόν σε τεράστιο διλλημα για το τι πρέπει να κάνω. Να αφήσω την οικογένεια μου και τους λίγους φίλους που έχω εδώ και να τον ακολουθησω ή να μείνω εδώ ξέροντας πως κάποια στιγμή αναγκαστικά λόγο της απόστασης θα χωρισουμε. Ο κυριότερος λόγος που δεν θέλω να φύγω είναι οι γονείς μου. Αν φύγω φοβάμαι πως επειδή είναι μεγάλοι σε ηλικια μπορεί να μην τους ξαναδώ και πότε. Θα μπορώ να έρχομαι βέβαια να τους βλέπω στην άδεια μου αλλά δεν ξέρω αν μου φτάνει. Εκεί όμως θα μπορω να βρω δουλειά στο αντικείμενο μου με 4πλασια χρήματα απ όσα παίρνω σήμερα και θα κρατήσω και την σχέση μου. Από την άλλη αν αποφασίσω να μείνω εδώ θα χάσω το αγόρι μου και θα γυρίσω στο πατρικό μου μιας και μόνη μου δεν μπορώ να κρατήσω το σπιτι που έχουμε. Η δουλειά που είμαι δεν έχει καμία προοπτική εξέλιξης οπότε έτσι και αλλιώς κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ψάξω κάτι άλλο με περισσότερα χρήματα αν καταφέρω να βρω. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Νιώθω πως οποία απόφαση και αν πάρω δεν προκειτε να με κάνει χαρούμενη. Είτε μείνω είτε φύγω πιστεύω πάντα θα κοιτάω πίσω και θα μετανιώνω την απόφαση που πήρα για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά. Αν όλο αυτό είχε γίνει στα 20 μου δεν θα με ένοιαζε θα είχα χρόνο να το δοκιμάσω και αν δεν μου αρέσει να το αλλάξω. Τώρα όμως στα 30 μου νιώθω πως οποία απόφαση πάρω θα πρέπει να είναι τελική γιατί δεν έχω χρόνο για πισωγυρίσματα. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω.
13
