ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό που με πονάει στη σχέση μου με τη μητέρα μου ειναι οτι δεν δινει δεκαρα για το πώς νιώθω, δεν την ενδιαφέρει καθόλου. Αν υποφέρω, αν ειμαι καλά, αν είμαι ευτυχισμένη ή αν εχω προβλήματα. Αν έκλαιγα με κορόιδευε και αν γελούσα μου έλεγε χαιρέκακα οτι θα μου βγουν ξινά τα γέλια . Μια ζωή θυμάμαι να ψάχνει αφορμή για να μου βάζει τις φωνές για ασήμαντα ,κατα κύριο λόγο, πράγματα. Πίεση εκβιασμοί και ξανά πίεση και εκβιασμοί χωρίς τελειωμό. Δεν με άφηνε σε χλωρό κλαρι. Να κάνω εκείνο και το άλλο, γιατι ΑΛΛΙΏΩΩΩΣ.... Πάντα με πίεζε με εκβιασμούς και απειλές και καταστροφολογίες: στο σχολείο να διαβάζω, μετά ως ενήλικη να διαβάζω και τώρα να βρω δουλειά. Δεν με άφηνε να χαρω την ηλικία μου. Ποτέ δεν με πίεζε για καλό δικό μου παρα μόνο για ό,τι εκείνη θεωρουσε "υποχρεώσεις" μου και αγγαρείες και ποτέ δεν με πίεζε για πράγματα ευχάριστα για εμένα, οπως να κανω φιλες, να βγαίνω, να βρω συντροφο ή τωρα στην ηλικια αυτη να κάνω παιδί, οπως πιέζουν αλλοι γονείς τα παιδιά τους συνεχώς. Ποτέ μα ποτέ. Και μου κανει εντύπωση. Λατρεύει οσο τίποτα να κινδυνολογεί, και όμως ποτέ της δεν μου μιλησε για το οτι δεν θα μπορώ να κάνω παιδί απο μια ηλικια και μετά.. Νομίζω οτι θέλει να μείνω μονη μου εντελως στη ζωή και εξαρτημένη απο εκείνη. Απο τους απειρους εκβιασμούς της , εχω μεινει στάσιμη παντού και αν και εχω ενα κάρο πτυχια, αρνούμαι να ενηλικιωθώ. Κάνοντας ενα μινι απολογισμό στη ζωή μου, δεν έχω ζήσει τίποτα. Και η γυναίκα αυτή, δεν με είδε ποτέ ως παιδι της. Μόνο ασχημα θυμάμαι απο αυτή. Υποψιάζομαι δε, οτι θελει να μείνω μόνη στη ζωή για να με έχει για "νοσοκόμα" στα γηροκόμια της μελλοντικά. Θέλω να εξαφανιστώ στο εξωτερικό και να μην πω σε κανέναν πού θα πάω και ΚΥΡΊΩΣ στη γυναικα αυτη•