ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πως να χαρακτηρίσω την αδερφή μου.. Είναι εμβολιασμενη και κόλλησε κορωνοιο, το γνώριζε από την πρώτη στιγμή (αλλά μας το είπε εκ των υστέρων) ότι είναι κορωνοιος καθώς έκανε τεστ και παρ' όλα αυτά αντί να απομονωθεί ήρθε σε επαφή με όλη την οικογένεια, μας κόλλησε και μας έστειλε όλους στο νοσοκομείο. Με το που μπήκαμε οικογενειακώς στο νοσοκομείο, άρχισε να μαζεύει και να τραπεζωνει κόσμο στο σπίτι μου( έχει τα κλειδιά του σπιτιού μου) χωρίς την άδεια μου. Ειδα τυχαία σε στορυ φίλου της να τρώνε μέσα στο σπίτι μου και όταν της ζήτησα το λόγο τσαντιστηκε και βγηκε από πάνω, ενώ δεν ήταν σωστό αυτό που εκανε. Την δεύτερη μέρα της νοσηλείας μας, είχε ο γκομενος της γενέθλια και τα γιορτάσανε σαν να μην ήταν η οικογένεια της στο νοσοκομείο. Φυσικά όσες μέρες παραμείναμε στο νοσοκομείο έβγαινε κάθε μέρα για καφέ και ανέβαζε στορυ, δεν κρατούσε ούτε τα προσχήματα. Η μαμά μου δικαιολογεί τη συμπεριφορά της και λέει ότι είναι παιδί της ,ότι δε μπορεί να πει κακια κουβέντα και ότι είμαστε αδέρφια και πρέπει να είμαστε αγαπημένα. Εγώ όμως είμαι πικραμενη και εξοργισμένη με τη συμπεριφορά της. Με έστειλε στο νοσοκομείο με πνευμονική εμβολή ( που προκλήθηκε από το ιό που με κόλλησε)και δεν έδειξε ίχνος θλίψης ούτε για εμενα, ούτε για τους γονείς μου που νοσηλεύονταν και αυτοί με οξυγόνο. Συνεχισε τη ζωή της σα να μη συμβαίνει τιποτα. Είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο αναίσθητοι άνθρωποι; Έχω αρχίσει και πιστεύω ότι η κοπέλα είναι ψυχοπαθής. Όσες μέρες ήμουν στο νοσοκομείο και τώρα που βγήκα, όχι μόνο δεν ήρθε να με δει αλλά δεν έστειλε ούτε μήνυμα να ρωτήσει τι κάνω. Μιλάμε για την απόλυτη απάθεια και την πλήρη απουσία συναισθημάτων. Δε θέλω να την ξαναδώ μπροστά μου, για μένα είναι πλέον μια ξένη.