Και εδώ ακριβώς έγκειται η δυσκολία: ενώ αναγνωρίζεις την κακοποιητική του συμπεριφορά (έστω κι υπό επήρρεια), δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πώς γίνεται ένας κατά τ' άλλα καλός άνθρωπος, που σου φερόταν εντάξει στον αρκετό χρόνο που περνούσατε μαζί, μπόρεσε να φερθεί έτσι. Είστε 3 μήνες μαζί, αλλά ήδη έχεις επενδύσει συναισθηματικά και εν μέρει κάπου αντιπαθείς τον εαυτό σου που, ενώ ο άλλος έχει σαφώς πρόβλημα (αλκοολισμός με αδυναμία διαχείρισης θυμού), εσύ "πρέπει να τον παρατήσεις." Είναι στην ανθρώπινη φύση μας να πιστεύουμε ότι μπορούμε να βελτιώσουμε τον προβληματικό άνθρωπο δίπλα μας. Ίσως επειδή όποιων η ψυχή πάντα βλέπει φως, δυσκολεύεται να φανταστεί ότι η ψυχή κάποιου άλλου έχει χάσει το φως προ πολλού. Καλύτερα να φύγεις πριν προσκολληθείς περισσότερο. Μπορεί ο άνθρωπος να μην είναι κακός εκ προθέσεως, αλλά αυτό το πρόβλημά του θα κινδυνεύεις να το αντιμετωπίζεις κάθε φορά που βγαίνετε έξω οι δυο σας.
7.12.2021 | 12:41
Κακοποιητικές συμπεριφορές και σχέσεις
Καλησπέρα σε όλους! Θα ήθελα να μην κουράσω και να περιγράψω την κατάστασή μου όσο πιο συνοπτικά γίνεται.. Εδώ και περίπου 3 μήνες βγαίνω με ένα αγόρι, είμαστε σε ηλικία κάτω των 30, και όλα έμοιαζαν πολύ όμορφα. Περνάγαμε πάρα πολύ χρόνο μαζί από την αρχή, μέναμε ο ένας στο σπίτι του άλλου, με είχε προταιρεότητα, πάντα ενδιαφερόταν για το πως να με κάνει να περάσω καλά και τα σχετικά. Εκτός από τις στιγμές που έπινε. Είχαμε 3 σκηνικά μετά από εξόδους μας στις οποίες ήταν εμφανώς μεθυσμένος. Με χειρότερη την 3η. Άρχισε να φλερτάρει έντονα στο μπαρ που είμαστε, με αγγίγματα κτλ, και εγώ ζήτησα για απόψε να χωρίσουν οι δρόμοι γιατί ήταν εμφανώς σε κατάσταση που δεν μπορούσε να επικοινωνήσει ορθά, αλλά αυτός το αρνιώταν. Αρχίσαμε να τσακωνόμαστε, με τραβούσε από τα ρούχα και μου έλεγε ότι απόψε θα κοιμηθούμε όπως είχαμε κανονίσει μαζί σπίτι μου. Εγώ φώναζα και τον παρακαλούσα να μην με ακολουθεί και να μην με αγγίζει, αυτός με ακολουθούσε σπίτι μου, μέχρι όταν είχαμε μια σκηνή στην οποία με άρπαξε επιθετικά, με χτύπησε στο στήθος σπρώχνοντάς με και τότε κοκάλωσα, φοβήθηκα πολύ και δεν ήξερα τι να κάνω. Κάλεσα για βοήθεια, και αργότερα και έναν φίλο μου για να με συνοδέψει σπίτι. Θα ήθελα να κλείσω την ιστορία εδώ και πως να πω ότι αναγνωρίζω την κακοποίηση, και το πρόβλημά του με το αλκόολ, αλλά και το ότι δεν μπορώ να ξεχάσω τα καλά και το πόσο ήθελα να δουλέψει. Δεν ξέρω τι να κάνω, ή βασικά ξέρω, να φύγω, αλλά όλα μου φαίνονται δύσκολα. Να είστε πάντα δυνατοί και να αναγνωρίζετε την αξία σας, τα σημάδια κακοποίησης και να μην δείχνουμε άλλη ανοχή σε αυτά.
5